Θεραπεία για τρεις νόσους

Αυθαίρετα σύνδεση Πολιτικού και Θεούσικου
 

Περί παράλυσης. καθήλωσης προσωπικής και πολιτικής.

Ο παραλυτικός

Θεραπεία για τρεις νόσους

Νόσος προς τον εαυτό σου [το είναι σου] 

προς τον άλλον την κοινότητά σου [το είμαστε/είσαστε]

προς τον Θεό.

Θες να Θεραπευτείς

Γιατί μόνος;

Ζήτησες βοήθεια;

Από τον άλλον;

Από τον Θεό;

ο άλλος ο διπλανός ο πλησίον πλησίασε; τον άφησες να πλησιάσει;

Στον χρόνο που έρχεται και πάλι μπορεί να καθηλωθούμε στο γράμμα.

Είναι κενό το γράμμα δίχως το βίωμα, είναι σκέτο η Γραφή το άπαν;
ή είναι η Γραφή, η Παράδοση , η Θεοπνευστία οι των Πατέρων διδαχές, οδοδείκτες για το πως στο  βίωμα;
 ο Θεός αν το επιτρέψουμε εμφανίζεται λεπτός και διακριτικός ως πνοή αύρας
Πόσοι θα δώσουν σημασία σε κάτι το τόσο διακριτικό όταν δυστυχώς τον Θεό τον περιμένουμε ως πυρηνική έκρηξη;

Τα ίδια και χειρότερα, στην πολιτική προσπαθούμε να σώσουμε την θεωρία προσπαθούμε να καθηλώσουμε, την ροή, σε ένα στιγμιότυπο, σε ένα απόσπασμα από το χωροχρονικό και βιωματικό συνεχές.
Είναι ασφαλές και ταυτόχρονα καθηλωτικό. 
Αγνοεί όμως το δυνητικό του μέλλοντος.

Το θέμα είναι να αποφύγουμε την καθήλωση και χειρότερα την περιχαράκωση που παραλύει την κίνηση, μήπως και σωθεί το γράμμα της γραφής.
Το ζήτημα είναι να περάσουμε δια μέσου των λέξεων στην κίνηση κι όχι να καθηλωθούμε στις λέξεις. 

Και προς τους προτεσταντίζοντες αγαπολόγοιυς μας

Το μη αμαρτάνεις λέγεται ήδη από την Π Διαθήκη

Ο Θεός της Π Διαθήκης είναι ο ένσαρκος Λόγος ο Υιός του Πατρός, ο Υιός του Ανθρώπου...