Κακεντρέχεια και πίστη

Θα σκανδαλίσω, ειδικά τους όσους θεωρούν ότι ανήκουν ως νόημα ζωής, στην λεγόμενη αριστερά. Προϋπόθεση κατανόησης των όσων γράφονται είναι η πίστη και αποδοχή ότι ο Θεός όπως τον πιστεύουν οι Χριστιανοί και ειδικά οι Ορθόδοξοι, όχι απλά Είναι αλλά και αν Του επιτραπεί σε συνοδεύει, σκηνώνει μέσα σου.

Το κείμενο γράφτηκε με αφορμή τις συνήθεις κακεντρέχειες κυρίως από το αριστεροχώρι στις εκδηλώσεις λατρείας μετάνοιας, ελπίδας, πλήρους πίστης κι εμπιστοσύνης προς τον Θεό, στις μέρες εορτασμού της Παναγίας ή ποιο πρόσφατα του Αγίου Γερασίμου. 
Να σημειωθεί εδώ ότι και το αριστεροχώρι είναι γεμάτο από εκδηλώσεις πλήρους πίστης  με θρησκευτικά χαρακτηριστικά. Παράδειγμα τις εκδηλώσεις λατρείας προς το εμβόλια για τον κορονοϊό. 
Η επιστήμη για τους κατοίκους του αριστεροχωρίου κατέχει θέση Θεού, όπως ο Μαρξ, ο Λένιν, ο Στάλιν, ο Μπακούνιν  και άλλοι θεωρητικοί  κατέχουν θέση προφητών.
Ή μήπως δεν είναι έτσι; 

Σκοπός των πρακτικών των Ορθοδόξων [προσκυνήματα, μετάνοιες, σταυροκοπήματα, νηστείες], είναι να έρθεις σε κοινωνία με τον Θεό.

Η αυτοταπείνωση στην Ορθοδοξία έχει τις εξής ορίζουσες:

α) αναγνώριση της πλήρους αγαθότητας του Θεού

β) αναγνώριση της αστοχίας του ανθρώπου σε κοινωνία προς τον Θεό, τον άλλο άνθρωπο και τον εαυτό του

γ) αναγνώριση και απαλλαγή από τον εγωϊσμό.

Αυτό το λέμε φιλαυτία στην Ορθοδοξία και θεωρείται ο Νο 1 παράγοντας ακοινωνησίας μεταξύ ανθρώπων και μεταξύ ανθρώπων και Θεού. Δηλαδή η αιτία της αμαρτίας.

Και για το τελευταίο τον εγωϊσμό, ας θυμηθούμε τις μονίμως παρούσες διασπάσεις στην λεγόμενη Αριστερά.

Για την λεγόμενη Δεξιά δεν το πιάνω, οι περισσότεροι αυτοί  ανόητοι νομίζουν ότι ο υλικός πλούτος,  είναι η έμπρακτη ευλογία του Θεού.

Ένα σχόλιο γύρω από τις διαλυτικές τάσεις που υπάρχουν σε κάθε λαϊκό κίνημα...

Ο λαϊκός παράγοντας κάνει κάτι, ανθίζει όταν επιδιώκει να είναι και να παραμείνει και λαός, αυθεντικά κι όχι τυπικά κατά Χριστό. Διαφορετικά εκτρέπεται προς τερατωδίες, όπως έχουν εκτραπεί οι Ισραηλινοί ή παλιότερα οι Γερμανοί ή ακόμη παλιότερα οι Ιάπωνες ή οι Αμερικάνοι ή οι Ισπανοί ή ακόμη κι αυτοί οι Αζτέκοι. 
Κανένα κοινωνικό σύστημα που προσβλέπει στην δικαιοσύνη δεν σε προφυλάσσει από την εκτροπή προς την τερατωδία. Κάθε κοινωνικό σύστημα όσο αγαθές προθέσεις και να έχει, μπορεί να διαστραφεί σε μια δυστοπία.
Η ιστορία βρίθει από τέτοιες καταστάσεις.

Δημοσιεύθηκε στο Κοσμοδρόμιο
https://kosmodromio.gr/2025/08/20/kakentrexeia-kai-pisth/

Πιλάτοι στους νιπτήρες:

[Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο Κοσμοδρόμιο την 30/07/2025]

Δημοσιολογούντες, ακαδημαϊκοί και διανοούμενοι, οι πρόθυμοι εργάτες που καλύπτουν τις μαύρες τρύπες της εξουσίας

Προοίμιο

 Ο πυρήνας του κειμένου, συστάθηκε τον Ιούλιο του 2016, μετά την επίθεση ενός τσεκουροφόρου σε γερμανικό τρένο, θα παραμένει επίκαιρος μέχρι να αρχίσουμε αληθείς ερωτήσεις, αντί να ιδεολογικοποιούμε τις αντιφάσεις και αντινομίες μας, σε μια προσπάθεια να στηρίξουμε το ναρκισσιστικό κοσμοείδωλό μας, στο οποίο είμαστε βολικά ενταγμένοι.

Όλα τα παρακάτω που γράφω έχουν νόημα υπό την παραδοχή ότι άνθρωπος ως πραγματικότητα καθ-ορίζεται  ενδοψυχικά ως Υποκείμενο του Ασυνειδήτου...

Το παιχνίδι των λυγμών, της βίας ή της επιθετικότητας δεν παίζεται σε συνειδητό επίπεδο.

Ως πολιτικό ον ο άνθρωπος δεν ορίζεται με διαφάνεια όπως ναρκισσιστικά θέλει να πιστεύει, αλλά από τις ασυνείδητες εκλογικεύσεις που συνήθως προβάλει για να δικαιολογήσει τις πολιτικές και
προσωπικές αντινομίες και αντιφάσεις του. 

Ο Λόγος του Κυρίου

Στιγμιαία ριζοσπαστικοποίηση, όπως στιγμιαίος καφές; Έτσι αρθρώθηκε σε δημόσιο λόγο.  Μας επεξεργάζονται, οι δημοσιολόγοι, στις φάμπρικες παραγωγής ιδεολογίας, για να στηρίξουν τα περί εξωγενούς προβλήματος προς μια δυτική κοινωνία και όχι ενδογενούς παθογένειας που γεννά  η μορφή/σχήμα του Λόγου του Κυρίου, δηλαδή ο λόγος που αρθρώνει η εξουσία, σε μια κοινωνία. 

Ο Λόγος του Κυρίου, le discours du maĩtre είναι μια έννοια που άρθρωσε ο Ζακ Λακάν σχολιάζοντας τον Μαρξ. Η έννοια προσπαθεί να ερμηνεύσει τον μηχανισμό της συγκρότησης του ασυνείδητου κοινωνικού δεσμού, μεταξύ της εξουσίας και του εξουσιαζόμενου. Πολύ χονδρικά ορίζεται ως ασυνείδητο ερώτημα του τι επιθυμεί η εξουσία, από κάποιον άνθρωπο, στα πλαίσια του κοινωνικού δεσμού. Ο Κύριος δεν ξέρει τι θέλει, περιορίζεται να διατάζει τους υποτακτικούς του, να κάνουν τα καθήκοντά τους. Και οι υποτακτικοί  γίνονται πρόθυμοι εργάτες παραγωγής νοήματος για τον Κύριο. 

Βία και επιθετικότητα.

 Πηγαίνοντας στην δημόσια κουβέντα περί βίας και τρομοκρατίας, κάποτε ο Σαιν Ζυστ είπε για το ζήτημα του αποκεφαλισμού του Λουδοβίκου του 16ου :  "Αν ο βασιλιάς είναι αθώος, η Επανάσταση είναι ένοχη". Αν αναγνώσουμε αντίστροφα την συγκεκριμένη ρήση βρίσκουμε την ρίζα της προβληματικής αντίληψης που επικρατεί ρητά μα και άρρητα, περί της φονταμεταλιστικής τρομοκρατίας αλλά και οποιουδήποτε ριζοσπαστισμού που βαφτίζεται τρομοκρατία: "Αν οι ισλαμιστές (και το Ισλάμ) είναι ένοχοι τότε οι λόγοι και πράξεις των «Δυτικών» είναι «αθώες». Και μπορούμε πλέον να μιλάμε για ένα φαινόμενο στα όρια του φυσικού φαινόμενου. Μπορούμε να μιλάμε για Φύση απειλητική. Που τυφλή είναι, ενορμιτική, ακέφαλη και άσπλαχνη. Φύση που χρειάζεται να ελεγχθεί, να δαμαστεί, να υποταχθεί. Ταυτόχρονα μια τέτοια άρθρωση για την αποκαλούμενη «Δύση»/δυτικές αξίες δείχνει την ασυνείδητη ανάγκη των ανθρώπων της «Δεξιάς» μα και της «Αριστεράς», να παραμείνει ο Κύριος, Κύριος. Να μην ανατραπεί. 

Ψεύτικα Είδωλα 

Η «Δύση»/Δυτικές αξίες είναι, αποθεωμένη, ο φαινομενικά παντοδύναμος Κύριος, που ταυτόχρονα γίνεται αντιληπτός (πάντα σε ασυνείδητο επίπεδο αντίληψης), ως ανίσχυρος, ως ευάλωτος, αδύναμα «πολιτισμένος», πάντα ευρισκόμενος σε απειλή, πάντα ευρισκόμενος σε «άμυνα». Οι όσοι πράττουν μια τέτοια ασυνείδητη ερμηνευτική, λειτουργούν ως θρησκευτικό ιερατείο που φυλάγουν την τρομερή αλήθεια. Η «Δύση»/δυτικές αξίες είναι πλήρης αντινομιών αντιφάσεων και αισχρότητας. Όλο αυτό το φαινόμενο φέρει τα χαρακτηριστικά μιας ειδωλολατρίας (πάντα σε ασυνείδητο επίπεδο ψυχικής πραγματικότητας). 

Ακριβώς σε αυτή την διαπίστωση, η ρήση του Σαιν Ζυστ προσδιορίζει την βία που είναι ριζοσπαστική. Διότι κατεδαφίζει είδωλα. Βία διότι κατονομάζει και αποκαλύπτει όλη αυτή την αντινομία, αντίφαση και αισχρότητα. Κατονομάζει το ψεύδος. Το αισχρό ψεύδος που φέρει θάνατο, συμβαίνει όταν σ’ έναν άνθρωπο γίνεται αποδεκτό ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΑ, ως νόημα, από τον Λόγο του Κυρίου (δλδ της εξουσίας) η ρευστότητα λέξεων και νοήματος/ερμηνείας. Ένα παράδειγμα, οι ανθρωπιστικοί βομβαρδισμοί στο όνομα της δημοκρατίας. Ένα άλλο, οι άμαχοι νεκροί κατονομασμένοι ως παράπλευρες απώλειες αυτών των βομβαρδισμών, ένα τρίτο, η ανατροπή των οικονομικών μνημονίων που κατέληξε σε τρίτο μνημόνιο... 

Το μεταβαλλόμενο ειδικό βάρος των νεκρών

Επί της υλικής πραγματικότητας, το πρόβλημα είναι ότι εκτός Δυτικού Κόσμου (1ου κόσμου κάποτε) υπήρχαν και υπάρχουν, κάθε μήνα σχεδόν, εκατόμβες (που είθισται να συμβαίνουν στον κάποτε 3ο κόσμο). Οι αναφορές περί φρίκης σοκ κλπ, από την τρομοκρατία όμως αρθρώνονται με επίταση και επανάληψη όταν αφορούν την «Ευρώπη» ή τους Δυτικούς ή τα προπύργια των δυτικών αξιών. Εκφέρονται ερμηνευτικά ως εξωτερικές ως προς την «Ευρώπη/Δύση».

Γιατί συμβαίνει αυτό; Εφ' όσον η «Δύση» αντιλαμβάνεται  την ζωή του κάθε ανθρώπου ως ανυπολόγιστη, για ποιο λόγο υφίσταται αυτή η στρεψοδικία; Να σημειωθεί ότι σε προφίλ φέροντα την ιδιότητα ακαδημαϊκού καριέρας που βρίσκεται στο εξωτερικό, διάβασα κάτι εξαιρετικά ανησυχητικό: ότι είναι αναμενόμενο να υπάρχει η τρομοκρατία στο Πακιστάν, όχι όμως στην Γαλλία/Ευρώπη. Όμως αυτό που γίνεται προσπάθεια να κρυφθεί μέσω τέτοιας ερμηνείας, είναι ότι και στο Πακιστάν και στην Γαλλία η τρομοκρατία είναι ενδογενής και όχι εξωγενής.

Δεν υπάρχει άρρητα η παραδοχή, ότι κάποιες ψυχές είναι ανυπολόγιστες και άλλων είναι αμελητέες;

(να και πάλι η αισχρή παραδοχή ότι άλλοι είναι άνθρωποι και άλλοι μη άνθρωποι).

Ανεξάρτητα από το τι θα αναλυθεί με την βολική ερμηνεία του συρμού. Αυτά εμποδίζουν να τεθεί πραγματικό ερώτημα πολιτικής, του πως γεννάται η φερόμενη ως «τρομοκρατία»…

…είναι βία (που κατεδαφίζει είδωλα),είναι ναρκισσιστική ακέφαλη ενορμητική/ενστικτώδη επιθετικότητα, η ονοματισμένη από τους δυτικούς, «τρομοκρατία»;

Είναι κάτι άλλο;

Στην θέση της λέξης «τρομοκρατία» , κάποτε υπήρχε ο λαϊκισμός.

Οποιοδήποτε αίτημα, διεκδίκηση εκ της κοινωνίας, εκ του λαού, ενοχλούσε την εξουσία, βρισκόταν κάποια ομιλούσα κεφαλή , για να την χαρακτηρίσει ως λαϊκισμό. Έδινε την απαραίτητη νομιμοποίηση για να πάει «νομίμως» στο κάλαθο των αχρήστων, ως κάτι «αιρετικό». Συνήθως τα σοβαρά πολιτικά αιτήματα εκκινούν να αρθρώνονται από μειοψηφίες, δεν σημαίνει ότι αφορούν μειοψηφίες… 

Πανηγυρίζοντας για ανθρωπιστικούς βομβαρδισμούς

Να προσθέσω και κάτι που έζησα, βιωματικά και έμπρακτα. 

Ευρισκόμενος κάποτε σε ψυχαναλυτικό σεμινάριο, όταν ξεκίνησαν οι βομβαρδισμοί που ανέτρεψαν τον Καντάφι, στην Λιβύη, «πάγωσα» όταν άκουσα να μιλάνε κάποιοι παρευρισκόμενοι ψυχαναλυτές, με πανηγυρικό τόνο την φράση «επιτέλους ξεκίνησαν». Όταν αφελώς σχεδόν,  επισήμανα ότι αυτό είναι μια ιμπεριαλιστική επέμβαση κι ότι μάλλον τελικά θα αποσταθεροποιήσει την όλη κατάσταση, η απάντηση ήταν ότι έτσι θα μπορέσει να εκδημοκρατιστεί η Λιβύη μέσω της Αραβικής Άνοιξης. 

Οι περισσότεροι με χρόνια ακαδημαϊκών σπουδών. Ειλικρινά ακόμα αναρωτιέμαι πως αυτοί οι άνθρωποι θα εκφέρουν τον Συμβολικό λόγο (αυτή υποτίθεται ότι είναι η βασική διεργασία της Ψυχανάλυσης) στους αναλυομένους τους. Τρομακτική η ευκολία με την οποία  αρκετοί παράγουν και διανέμουν δημοσίως, την αναγκαία για την εξουσία, Κυρίαρχη Ιδεολογία που εκλογικεύει, καλύπτει, συναινεί και δικαιολογεί, μια αισχρότητα που αρθρώνει ο Λόγος του Κυρίου (επίκαιρη σημείωση: τα ζήσαμε ξανά και ξανά στην εποχή του κορώνα, με το Ρωσουκρανικό, για την Χαμάς). 

Αυτό διαπιστώνω πολλά χρόνια: ξεκινώντας από την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας μέχρι την Συρία και το Ιράν, στους χαρακτηρισμούς για το καθεστώς Άσαντ ή για τον χαρακτήρα του πολιτεύματος στο Ιράν. 

Οι θύελλές που θερίζουμε, σ’ ετούτη την συγκυρία, «φύτρωσαν» από ανέμους που η σπορά τους, μπορεί να απέχει μεγάλο χρονικό διάστημα. Αλλά ότι ψεύδος σπέρνεις , ανάλογη θύελα θερίζεις. 

Του Αγίου Πνεύματος [ξανά]

 Του Αγίου Πνεύματος, αύριο, της Θέωσης δλδ , το αυτό την πλήρη κοινωνία με τον Θεό, η ενοίκιση , το πάντρεμα Θεού κι  Ανθρώπου, ασυγχύτως και αδιαιρέτως που οι καλόβολοι ολιγόπιστοι, ακούν και χαμογελούν συγκαταβατικά. Και προτιμούν ένα χριστιανισμό , διαχείρισης  ηθικής και φιλοσοφικής διδασκαλίας. 

Κι όμως είναι το Υπέρλογο και συμβαίνει ήδη  εδώ σε αυτόν το κόσμο κι όχι πέραν του κόσμου τούτου. Και σπάει τα όρια αυτού του κόσμου. Επεμβαίνοντας στην ιστορία

Όχι όμως με φανφάρες.
Κι όχι καταργώντας το ανθρώπινο αυτεξούσιο, είτε είναι προαίρεση "είναι-προς-Αγαθό", είτε είναι προαίρεση για άρνηση του Αγαθού.

Του Αγίου Πνεύματος

 Του Αγίου Πνεύματος [ο Παράκλητος βοήθειά μας, Θεός κι αυτός] περί της αμαρτίας για εχθρούς και φίλους.

Περί ανάσταση νεκρών [σώμα/ψυχή και πνεύμα]  σεξουαλικές ταυτότητες , πρακτικές και Woke...

Θα πάω λίγο κόντρα στα της επικαιρότητας.

Πόλεμοι και σφαγές θα μας συντροφεύουν για πολύ καιρό.

Ας μην βαυκαλιζόμαστε, σε σχέση με την Παλαιστίνη. Αυτό που συμβαίνει δεν μου ακούγεται ως μετάνοια του Δυτικού Ανθρώπου, αλλά ως εκδήλωση ενοχής. Με μια κουβέντα αναζητείται συγχωροχάρτι...

Κι η ενοχή δεν έχει καμία σχέση με την διεθνική αλληλεγγύη. 

Στην Ορθοδοξία δεν υπ-άρχει ηθική , είναι το ήθος Προσώπου με Πρόσωπο, που δια-κρίνεται.
Και είναι Ορθοδοξία η θεραπευτική πρακτική του προσωπικού ήθους, αντί η εφαρμογή μιας κανονιστικής ηθικής, αυτό που συμβαίνει.  

Αυτό που ονομάζεται αμαρτία αφορά την κακή χρήση των χαρισμάτων που δώρισε ο Θεός στον Άνθρωπο. Η σεξουαλικότητα νοείται ως διαστροφή του έρωτα.... 

ως ερωτική ακοινωνησία...

Τι μας δείχνει η εικονογράφιση των Ναών:

Απεικόνιση των Εσχάτων και στα έσχατα οι άγιοι και οι αγίες διατηρούν το φύλο τους 

τα φύλα προϋπάρχουν της Ακοινωνησίας [γνωστή και ως Πτώση], οπότε η έννοια της σεξουαλικότητας ως διαστροφή της ερωτικής σχέσης, αυτή  μάλλον [ποιος φωτισμένος άραγε γνωρίζει ] είναι που θα πάει περίπατο κατά την Ανάσταση. Η ίδια η κατ' έρωτα σχέση  κατά προσωπική ανδρική ή γυναικεία έκφραση, δεν νομίζω ότι θα πάψει να υπάρχει , καθώς υπάρχει και για τον άνθρωπο,   σαρκωμένο ως άνδρα ή ως γυναίκα, αυτή η εκπλήρωση συνάντησης [κοινωνίας]  ασυγχύτως  και αδιαιρέτως.

Άραγε η περί ετερότητας Θεολογία, να αφορά αποκλειστικά την παρούσα προσωρινότητα; τι θεολογία του αιωνίου μπορεί να είναι, αν καταλυθεί η ετερότητα μιας τόσο σημαντικής πλευράς του ένσαρκου ανθρώπου όπως είναι το τρισυπόστατο [σώμα ψυχή και πνεύμα] φύλο του;

Περί φεμινισμού λοιπόν :

Αν αυτός αφορά να μοιράζονται οι θέσεις εξουσίας , ή να πέφτουν ροζ ή πολύχρωμες δικαιωματικές βόμβες στον Παγκόσμιο Νότο [ή την Υεμένη ή την Παλαιστίνη], να μου λείπει...

Ποια και ποιος άραγε ασχολείται πραγματικά με το δουλεμπόριο των οικιακών βοηθών, που γηροκομούν τους γέρους μας;

Ποια και ποιος ασχολείται με τους σκουπιδιάρηδες, γυναίκες - σκοτώθηκε πριν λίγες μέρες μια γυναίκα πάνω στην σκουπιδιάρα - και άνδρες, που κακοπληρωμένοι οι περισσότεροι, με κοινωφελή εργασία, μες την βρώμα, μας γλυτώνουν από το να πνιγούμε στα ποντίκια και τις κατσαρίδες;

Ποια και ποιος ασχολείται με την βιομηχανική ζώνη των Ναυπηγείων;

Εκεί δεν υπάρχει σεξισμός ή τελικά το να πεθάνεις στο μεροκάματο, από την προπέλα στο κεφάλι καθώς έχεις την απαραίτητη σωματική δύναμη , είναι ανδρικό προνόμιο;

Ομφαλοσκοπώντας μπρος στην Γενοκτονία...

 Η Αριστερά ομφαλοσκοπεί περιοριζόμενη σε ανώδυνα και ανόητα επιεικώς οπαδικά τσιτάτα φοιτητικού καφενείου για την περσινή και και φετινή εκπρόσωπο στον ανόητο θεσμό πολιτισμικής κακοποίησης.

Αντί να έχει κατασκηνώσει έξω από την Ισραηλινή Πρεσβεία.

Η Γενοκτονία στην Γάζα  και γενικότερα στην Παλαιστίνη, από το κράτος του Ισραήλ, έχει μπει στην πιο άγρια φάση της...

Σε αυτή την γενοκτονία έμμεσα συμμετέχουμε κι εμείς,  η Ελλάδα, η χώρα μας.

Παρ' όλα αυτά και η παλαιστινιακή αντίσταση με επικεφαλής την Χαμάς αλλά και άλλες κοσμικές και θρησκευτικές οργανώσεις συνεχίζεται και οι Γιεμενίτες συνεχίζουν και βομβαρδίζουν το Ισραήλ με βαλλιστικούς πυραύλους.

"— ❗️🇮🇱/🇾🇪 ΝΕΟ: Σειρήνες στο κεντρικό Ισραήλ λόγω βαλλιστικού πυραύλου από την Υεμένη

@Middle_East_Spectator"

Η Δύση πρακτικά απροκάλυπτα λέει δυο μισόλογα για ξεκάρφωμα και επιτρέπει η μπολιτισμένη ευρωπαϊκιά μπατνρίδα μας την συμμετοχή του Ισραήλ σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις δίχως να τρέχει κάστανο.

Επιβράβευση για την συνεχιζόμενη γενοκτονια.

Και μια 2η θέση [που δεν γνωρίζω πόσο στημένη μπορεί να είναι η ψηφοφορία]

Εκτός ΕΕ εκτός ΝΑΤΟ , είναι απάνθρωποι οργανισμοί .

Ανυπακοή, Αντίσταση, Αλληλεγγύη, Αυτοοργάνωση για την ΑΝΑΤΡΟΠΗ

Εις σάρκαν μίαν...

 Αν θέτε να βρείτε μία από τις [πολλές] οικονομίες του Θεού προς στην Σαμαρείτιδα διαβάστε Παύλο προς Εφεσίους.

ή πως δύο κούτσουρα που μπορεί να είναι ο άνδρας και η γυναίκα ως προς την αγάπη τους [και την ερωτική] μπορεί και να ανθίσουν.

Η Σαμαρείτιδα διψούσε να το ακούσει...

Διότι και στους 5 πριν και στον 6ο τώρα η Σαμαρείτιδα [ η Αγία Φωτεινή], δεν είχε ακούσει το εις σάρκαν μία και το οστό από τα οστά μου.

Αυτό έχει ζυμωθεί τόσο πολύ στην λαϊκή μας παράδοση που εμφανίζεται στιχουργικά , αυτούσιο σχεδόν, στο μικρασιάτικο παραδοσιακό "Της τριανταφυλλιάς τα φύλλα [ερμηνευμένο από το σχήμα Τα Σερμπέτια]
"Δυο καρδιές να γίνουν ένα βρ’ αμάν,

ένα σώμα μια ψυχή αμάν γκελ αμάν, σεβνταλή μ’ αμάν."

Πόσες φορές μπορείς ως άνδρας  να εκστομίσεις κάτι τέτοιο και να το εννοείς με πληρότητα ύπαρξεις;
Πόσες φορές ως γυναίκα μπορείς να το ακούσεις λεγόμενο σε πληρότητα σώματος, ψυχής και πνεύματος; 

Εκεί που η κανονικότητα είναι η  λάβρα του έρωτα που κατακαίει σα λίβας τα σπαρτά, ναρκισσισμός έναντι ναρκισσισμού , επιβολή έναντι επιβολής, άπειροι αντικατοπτρισμοί του ειδώλου, η αγάπη  λεπτή σαν άρωμα χαμομηλιού, σα το νυχτολούλουδο που δε το βλέπεις μα το αισθάνεσαι και αγαλιάζεις, έτσι κι η ευλογημένη αγάπη χρειάζεται τόπο να σταθεί, χρόνο να μεγαλώσει  και δύο τρυφερούς να γεννηθεί.
Να τι οικονομεί ο Χριστός με την απάντηση Του , "φώναξε τον άνδρα σου" όταν Του ζήτησε να πιει από το ζωντανό νερό...
Εκεί της θύμισε "το οστόν από τα οστά μου εις σάρκαν μίαν"...

Ερμηνευτική [προσοχή ερμηνευτική είναι ] απόδοση Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα

Το πρωτότυπο από κάτω...

21 Να υποτάσσεσθε δε ο ένας στον άλλον με σεβασμόν και ιερόν δέος Χριστού.

22 Αι γυναίκες να υποτάσσωνται στους άνδρας των, σαν να υποτάσσωνται στον Κυριον, ο οποίος και παραγγέλλει την υποταγήν αυτήν των γυναικών.

23 Διότι ο άνδρας είναι κεφαλή και αρχηγός της γυναικός, όπως και ο Χριστός είναι κεφαλή και αρχηγός της Εκκλησίας, ο οποίος όμως Χριστός είναι συγχρόνως και σωτήρ του σώματος της Εκκλησίας όλων δηλαδή ανεξαιρέτως των πιστών.

24 Αλλ' όπως η Εκκλησία υποτάσσεται στον αρχηγόν, στον Χριστόν, έτσι και αι γυναίκες πρέπει να υποτάσσωνται στους άνδρας των εις κάθε τι, που δεν αντιστρατεύεται στο θείον θέλημα.

25 Οι δε άνδρες εξ άλλου να αγαπάτε τας γυναίκας σας και να υποβάλλεσθε μέχρι και των μεγαλυτέρων θυσιών προς χάριν αυτών, όπως και ο Χριστός ηγάπησε την Εκκλησίαν και παρέδωκεν υπέρ αυτής τον ευατόν του εις σταυρικόν θάνατον,

26 δια να την αγιάση, καθαρίσας αυτήν με το λουτρόν του ύδατος, δηλαδή δια του αγίου βαπτίσματος, κατά το οποίον λέγεται το ιερόν λόγιον “στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος

27 Και τούτο, δια να την καταστήση και την παραστήση στο πλευρόν του ως νύμφην ένδοξον και άσπιλον, την Εκκλησίαν, χωρίς πλέον αυτή να έχη καμμίαν κηλίδα η ρυτίδα η τίποτε άλλο από εκείνα, που ρυπαίνουν και ασχημίζουν, αλλά να είναι αγία και άμεμπτος.

28 Ετσι και οι άνδρες οφείλουν να αγαπούν τας γυναίκας των, όπως αγαπούν τα ιδικά των σώματα. Εκείνος που αγαπά την γυναίκα του, τον ευατόν του αγαπά, αφού αποτελεί ένα σώμα με αυτήν

29 Διότι ποτέ κανείς δεν εμίσησε το σώμα του, αλλά το τρέφει με πολύ ενδιαφέρον και το περιθάλπει, όπως και ο Κυριος τρέφει και περιθάλπει την Εκκλησίαν του, που είναι σώμα του.

30 Διότι πράγματι ημείς οι πιστοί, που αποτελούμε την Εκκλησίαν, είμεθα μέλη από την σάρκα του και από τα οστά του, κατά τον τύπον της Εύας, που ήτο από τα οστά και την σάρκα του Αδάμ.

31 Δι' αυτό και ο Αδάμ, όταν είδε την Εύα, είπε φωτιζόμενος από τον Θεόν· “ένεκα τούτου θα εγκαταλείψη ο άνθρωπος τον πατέρα και την μητέρα αυτού και θα προσκολληθή προς την γυναίκα του και θα είναι οι δύο εις σάρκαν μίαν”

32 Αυτά που είχεν είπει τότε ο Αδάμ, αναφέρονται αλληγορικώς στον Χριστόν και την Εκκλησίαν και ήσαν έως τώρα άγνωστον αποκεκρυμμένον μυστήριον μεγίστης σπουδαιότητος. Εγώ, λοιπόν, λέγω, ότι η αλήθεια την οποίαν προφητικώς είπεν ο Αδάμ, αναφέρεται εις την πνευματικήν ένωσιν του Χριστού και της Εκκλησίας

33 Παρ' όλην την αλληγορίαν, που κρύπτουν οι λόγοι του Αδάμ, δεν παύουν να έχουν ισχύν και δια τους συζύγους. Δι' αυτό και ο καθένας από σας ας αγαπά την γυναίκα του έτσι ακριβώς, όπως αγαπά τον εαυτόν του. Η δε γυναίκα να σέβεται και να τιμά τον άνδρα
-----------------------------------------

Προς Εφεσίους Επιστολή Παύλου

"21 ὑποτασσόμενοι ἀλλήλοις ἐν φόβῳ Χριστοῦ.

22 Αἱ γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ὑποτάσσεσθε ὡς τῷ Κυρίῳ,

23 ὅτι ὁ ἀνήρ ἐστι κεφαλὴ τῆς γυναικὸς, ὡς καὶ ὁ Χριστὸς κεφαλὴ τῆς ἐκκλησίας, καὶ αὐτός ἐστι σωτὴρ τοῦ σώματος.

24 ἀλλ’ ὥσπερ ἡ ἐκκλησία ὑποτάσσεται τῷ Χριστῷ, οὕτω καὶ αἱ γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ἐν παντί.

25 οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶτε τὰς γυναῖκας ἑαυτῶν, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς ἠγάπησε τὴν ἐκκλησίαν καὶ ἑαυτὸν παρέδωκεν ὑπὲρ αὐτῆς,

26 ἵνα αὐτὴν ἁγιάσῃ καθαρίσας τῷ λουτρῷ τοῦ ὕδατος ἐν ῥήματι,

27 ἵνα παραστήσῃ αὐτὴν ἑαυτῷ ἔνδοξον τὴν ἐκκλησίαν, μὴ ἔχουσαν σπίλον ἢ ῥυτίδα ἤ τι τῶν τοιούτων, ἀλλ’ ἵνα ᾖ ἁγία καὶ ἄμωμος.

28 οὕτως ὀφείλουσιν οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶν τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας ὡς τὰ ἑαυτῶν σώματα. ὁ ἀγαπῶν τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἑαυτὸν ἀγαπᾷ·

29 οὐδεὶς γάρ ποτε τὴν ἑαυτοῦ σάρκα ἐμίσησεν, ἀλλ’ ἐκτρέφει καὶ θάλπει αὐτήν, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς τὴν ἐκκλησίαν

30 ὅτι μέλη ἐσμὲν τοῦ σώματος αὐτοῦ, ἐκ τῆς σαρκὸς αὐτοῦ καὶ ἐκ τῶν ὀστέων αὐτοῦ·

31 ἀντὶ τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα καὶ προσκολληθήσεται πρὸς τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν.

32 τὸ μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν, ἐγὼ δὲ λέγω εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν ἐκκλησίαν.

33 πλὴν καὶ ὑμεῖς οἱ καθ’ ἕνα ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα οὕτως ἀγαπάτω ὡς ἑαυτόν, ἡ δὲ γυνὴ ἵνα φοβῆται τὸν ἄνδρα.

Θεραπεία για τρεις νόσους

Αυθαίρετα σύνδεση Πολιτικού και Θεούσικου
 

Περί παράλυσης. καθήλωσης προσωπικής και πολιτικής.

Ο παραλυτικός

Θεραπεία για τρεις νόσους

Νόσος προς τον εαυτό σου [το είναι σου] 

προς τον άλλον την κοινότητά σου [το είμαστε/είσαστε]

προς τον Θεό.

Θες να Θεραπευτείς

Γιατί μόνος;

Ζήτησες βοήθεια;

Από τον άλλον;

Από τον Θεό;

ο άλλος ο διπλανός ο πλησίον πλησίασε; τον άφησες να πλησιάσει;

Στον χρόνο που έρχεται και πάλι μπορεί να καθηλωθούμε στο γράμμα.

Είναι κενό το γράμμα δίχως το βίωμα, είναι σκέτο η Γραφή το άπαν;
ή είναι η Γραφή, η Παράδοση , η Θεοπνευστία οι των Πατέρων διδαχές, οδοδείκτες για το πως στο  βίωμα;
 ο Θεός αν το επιτρέψουμε εμφανίζεται λεπτός και διακριτικός ως πνοή αύρας
Πόσοι θα δώσουν σημασία σε κάτι το τόσο διακριτικό όταν δυστυχώς τον Θεό τον περιμένουμε ως πυρηνική έκρηξη;

Τα ίδια και χειρότερα, στην πολιτική προσπαθούμε να σώσουμε την θεωρία προσπαθούμε να καθηλώσουμε, την ροή, σε ένα στιγμιότυπο, σε ένα απόσπασμα από το χωροχρονικό και βιωματικό συνεχές.
Είναι ασφαλές και ταυτόχρονα καθηλωτικό. 
Αγνοεί όμως το δυνητικό του μέλλοντος.

Το θέμα είναι να αποφύγουμε την καθήλωση και χειρότερα την περιχαράκωση που παραλύει την κίνηση, μήπως και σωθεί το γράμμα της γραφής.
Το ζήτημα είναι να περάσουμε δια μέσου των λέξεων στην κίνηση κι όχι να καθηλωθούμε στις λέξεις. 

Και προς τους προτεσταντίζοντες αγαπολόγοιυς μας

Το μη αμαρτάνεις λέγεται ήδη από την Π Διαθήκη

Ο Θεός της Π Διαθήκης είναι ο ένσαρκος Λόγος ο Υιός του Πατρός, ο Υιός του Ανθρώπου...