[upd] Λούης Τίκας: η σφαγή που επανα-λαμβάνεται

102 χρόνια μετά από την σφαγή του Ludlow.

[1] Το ονομαζόμενο καπιταλιστικό  (αμερικάνικο ή ευρωπαϊκό ή ελληνικό) όνειρο είναι ένας εφιάλτης ζωής φόβου, ανέχειας, εξευτελισμού, αλλοτρίωσης, κατασκευής & δημιουργίας τρέλας [2] και φυσικής εξόντωσης.
Από την μια οι απεργοί-μεταλλωρύχοι από την άλλη ο Ροκφέλερ και το αμερικάνικο κράτος με την εθνοφρουρά ως ο επιστάτης του Ροκφέλερ. 

[upd] Ο Τίκας δεν ήταν ταξικά συνειδητοποιημένος συνδικαλιστής, όπως οι Sacco & Vanzetti. Ήθελε καλύτερες συνθήκες ζωής & εργασίας. Και κυριολεκτικά εκτελέστηκε όταν ζήτησε ειρήνευση. Εδώ από την ιστορία του Τίκα στο  Ludlow του Κολοράντο,  αναδύονται δύο ερωτήματα που συναντούν τις αντιλήψεις του Bemjamin για την Σωτήρια και τον χρόνο αυτής:

• Για ποιο λόγοη εκτέλεση του Τίκα δεν πυροδότησε περαιτέρω ριζοσπαστικοποίηση
• Ποια είναι η συνθήκη μέσω της οποίας γίνεται ενσαρκωμένη η περιβόητη ταξική "συνείδηση" απ' όσους υπόκεινται σε εκμετάλλευση.

Υπάρχει η Θέση VIII από τις θέσεις για την Φιλοσοφία της Ιστορίας [3], συγκεκριμένα η αρχή και το τέλος της θέσης:

"Η παράδοση των καταπιεσμένων μας διδάσκει ότι η "κατάσταση έκτακτης ανάγκης" που ζούμε τώρα δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας. Πρέπει να κατορθώσουμε να συλλάβουμε την ιστορία έχοντας αυτή την επίγνωση. Τότε θα διαπιστώσουμε καθαρά ότι αποστολή μας είναι να δημιουργήσουμε μια πραγματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης και έτσι θα βελτιωθεί η θέση μας στον αγώνα κατά του φασισμού. Ένας λόγος που ο φασισμός έχει μια ευκαιρία είναι γιατί, στο όνομα της προόδου, αντιμετωπίζεται από τους αντιπάλους του σαν ιστορικό μέτρο. Η έκπληξη για το πως τα πράγματα που ζούμε είναι "ακόμα" και στον εικοστό αιώνα δυνατά, δεν είναι φιλοσοφική. Δεν είναι η απαρχή μιας γνώσης - εκτός κι αν πρόκειται για τη γνώση πως η αντίληψη της ιστορίας από την οποία κατάγεται δεν ευσταθεί."

Για να μπορέσει να υπάρξει "ταξική συνείδηση" για κάθε άνθρωπο αυτός θα πρέπει να εγγράψει ασυνείδητα ότι είναι Υποκείμενο μιας γραμμικής Ιστορίας, δλδ να αποκτήσει ασυνείδητη αίσθηση της πεπερασμένης χρονικότητας του, που κάποτε θα λήξει. Το επονομαζόμενο  καπιταλιστικό "όνειρο" είναι ένας εφιάλτης απάρνησης αυτής χρονικότητας, που σαγηνεύει μέσω της πώλησης μετοχών  αιωνιότητας, επί μιας ανύπαρκτης επιχείρησης.  Όσο λοιπόν οι συλλογικές πολιτικές οργανώσεις  που προτάσσουν την Σωτηρία της εργατικής Τάξης μέσω του Κομμουνισμού,  ως τον λόγο ύπαρξής τους, δεν αναγνωρίζουν τον τρόπο που γίνεται (ή δεν γίνεται) αντιληπτή η χρονικότητα της  Ιστορίας, θα αποτυγχάνουν. Και η απαγγελλόμενη Σωτηρία της εργατικής Τάξης από τον Καπιταλισμό θα εγγράφεται ως ανέφικτη. 


"Ήταν Πάσχα, Δευτέρα του Πάσχα στις 20/04/2014. Ήταν στο Κολοράντο των ΗΠΑ, όταν η εθνοφρουρά επιτέθηκε στους αυτοσχέδιους καταυλισμούς των απεργών μεταλλωρύχων της πόλης Λάντλοου, πνίγοντάς τους στο αίμα. «Η πιο βίαιη σύγκρουση εργοδοσίας και εργατών στην αμερικανική ιστορία», θα πει ένας από τους γνωστότερους αμερικανούς ιστορικούς, ο Howard Zinn. Οι μετανάστες-εργάτες των ορυχίων, ελληνικής καταγωγής πολλοί από αυτούς, έδωσαν άνιση μάχη…"[4]

Τραίηλερ από το ντοκυμαντέρ "Παλληκάρι – Ο Λούης Τίκας και η Σφαγή του Λάντλοου». Των Λαμπρινή Θωμά και Νίκου Βεντούρα"

 

Το ιστορικό της σφαγής τραγουδήθηκε από τον Woody Guthrie τραγουδοποιό της Folk 

Woody Guthrie- Ludlow Massacre

 

Και ίχνη αυτής της ιστορίας σε δύο ακόμα τραγούδια:

• RedRiver School -  Louis Tikas

 

• Φερ' το Φόκο - Λούη Τίκας

 

[1] Φωτογραφία Νίκος Πάλλης (aka Altair Proxima)

[2] Όπως ξεκάθαρα το περιγράφουν οι Ντελέζ & Γκουαταρί στο βιβλίο τους  "Καπιταλισμός και σχιζοφρένεια: Ο αντι-Οιδίπους"

[3] Θέσεις για την Φιλοσοφία της Ιστορίας Walter Benjamin μταφρ SarajevoMag

[4] Εισαγωγή από το πολύ αξιόλογο άρθρο του "Περιοδικού" 
http://www.toperiodiko.gr/%CE%B7-%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B3%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-ludlow/#.WPSJqIiLSUl