Κυριακή 11 Ιουνίου 2017

Ο άνθρωπος στον ύστερο Καπιταλισμό: Μηχανή Απόλαυσης ή Επιθυμ-Όν Υποκείμενο.


Περί των επιθυμητικών μηχανών (παραγωγής υπεραξίας), όπου ο Καπιταλισμός (εξ)υπηρετείται από τα manual ζωής (για κενά Υποκείμενα), που αποτελούν την κρυφή ιδεολογία ενός διαμελισμού του Υποκειμένου για να μείνει μια σκέτη  Απόλαυση δίχως την Επιθυμία δίχως την παρουσία της Διαφοράς του άλλου/Έτερου. Να πως γίνεται η εκπαίδευση και πως διανέμεται αυτή η ιδεολογία κάθε μήνα σε μεγάλη επιχείρηση μέσω του εταιρικού email.[1]

Νευρωνικά κυκλώματα, ροές ηλεκτρικών φορτίων. Μια μηχανιστική αντίληψη για να περιγράψει μια Υποκειμενική κατάσταση.
Όμως! Να που τα κομφορμιστικά  εταιρικά email συναντούν τους φαινομενικά  κοινωνικά περιθωριοποιημένους και μη κομφορμιστές, όπως οι ομοφυλόφιλοι άνδρες και γυναίκες, διεμφυλικοί.



Στην τελευταία παρέλαση μη ετεροφυλόφιλης σεξουαλικής υπερηφάνειας, στα κείμενα δημόσιας απεύθυνσής τους, χρησιμοποιούν τον όρο εργάτες/εργάτριες του σεξ [2] για να ορίσουν την επί πληρωμή εκπόρνευση. Από τα συμφραζόμενα το πρόβλημα δεν είναι αυτή καθ' αυτή η εκπόρνευση, αλλά  αν είναι αποτέλεσμα ελεύθερης επιλογής προς τον βιοπορισμό.

TiltΈνα ερώτημα λοιπόν:
Το να είναι εξευτελιστική κατάσταση η εκπόρνευση είναι ζήτημα και κατάλοιπο της Πατριαρχίας; 

Ο όρος και η αντίληψη της εκπόρνευσης είναι ζήτημα πατριαρχικών αντιλήψεων; 
Διότι το εργάτες/εργάτριες του σεξ που χρησιμοποιείται για όσους εκπορνεύονται τρώει κάποιες όχι τόσο μικρές λεπτομέρειες.
 
Όπως ότι  η εκπόρνευση, σε καθιστά το έσχατο αντικείμενο εκμετάλλευσης. Από Υποκείμενο σε καθιστά παραγωγικό αντικείμενο και αντικείμενο παραγωγής.
Και εκεί εντοπίζω το μεγαλύτερο πρόβλημα στα περί δικαιωμάτων του Ατόμου δλδ αναγωγή του ανθρώπου από επιθυμών μερισμένο σε διαλεκτική Υποκείμενο σε Άτομο μη μερισμένο εκτός διαλεκτικής, μια μηχανή παραγωγής απόλαυσης. 
Με μια κουβέντα η εκπόρνευση δεν μπορεί να είναι ανεκτή ούτε να μεταμφιέζεται στον εύηχο τίτλο εργάτης/εργάτρια του σεξ.
Επίσης με προβληματίζει η απροβλημάτιστη παρουσία της εκτελεστικής εξουσίας[3]. Το στομάχι όταν παίζει ταμπούρλο από την πείνα, παίζει τον ίδιο σκοπό για όλους. Όταν η νομοθέτηση που παράγει η εξουσία σε βυθίζει ακόμα περισσότερο στην κατάσταση εντατικοποιημένους παραγωγής, αυξημένης παραγωγικότητας είτε είσαι ετεροφυλόφυλος είτε μη ετεροφυλόφιλος, υπόκεισαι στην ίδια αυξημένη αλλοτρίωση.


Η εργασία είναι μερική αλλοτρίωση. Η εκπόρνευση είναι ολική αλλοτρίωση του ανθρώπινου Υποκειμένου. Η πλήρης μετατροπή του ανθρώπου σε αντικείμενο παραγωγής. Η πλήρης μηχανοποίηση του ανθρώπου. 
Το είσαι πόρνος ή πόρνη δεν είναι ακόμα μία δουλειά.
Κάνει αντικείμενο εκμετάλλευσης τον πυρήνα του Υποκειμένου. Στο άνθρωπο το ερωτικό αίσθημα και η απόλαυση του σεξ δεν είναι γονιδιακή έκφραση. Είναι θεμελιώδης επιθυμητική κατάσταση. Και η ζωή εν επιθυμία είναι condition sine qua non για την ζωή. Δίχως αυτή ο άνθρωπος γίνεται "Απογυμνωμένος Άνθρωπος", Hommo Sacer δίχως Συμβολική υπόσταση. Οτιδήποτε μα οτιδήποτε παραβιάζει αυτόν την επιθυμητική κατάσταση μη εξαναγκασμού της Επιθυμίας,   χτυπάει στον πυρήνα της ύπαρξης του ανθρώπινου Υποκειμένου. Σε επίπεδο ύλης/σώματος δεν υπάρχει άνθρωπος που να εκπορνεύεται "έστω και με την θέλησή του" και να μην χρησιμοποιεί ψυχότροπες ουσίες (αλκοόλ/ναρκωτικά)  για να μπορέσει ν' αντέξει, την κατάργηση της Υποκειμένικότητάς του, από την εκπόρνευσή του. 
Το ίδιο συμβαίνει και με τους υπόλοιπους εργαζόμενους, απλά ο υπάλληλος γραφείου δεν αναγκάζεται να θέσει σε εκμετάλλευση τον πυρήνα της ύπαρξής του.

Ένα ακόμα ερώτημα είναι το ζητούμενο των Pride. Μια θέση στο καπιταλιστικό σύστημα, την βελτίωση του συστήματος ή την ανατροπή του;
 

Ο σεβασμός της ταυτότητας και της ιδιαιτερότητας δεν βρίσκεται ιπτάμενος κι αιωρούμενος εκτός συστήματος κοινωνικού δεσμού και κοινωνικών σχέσεων.  Η προσωπική ανάπτυξη και εξέλιξης θα έλεγα η προσωπικής αν-εξέλιξης αν αποκοπεί από την ιδεολογία στην οποία συγκροτούνται οι κοινωνικές σχέσεις. Το χτίσιμο της προσαρμοσμένης παραγωγικής προσωπικότητας. Όλοι χωράν στον καπιταλισμό αρκεί να είναι παραγωγικές μηχανές, έστω και σεξουαλικής Απόλαυσης.  Και να που τα διακαιώματα σεξουαλικής ταυτότητας &  η ψυχολογία συναντά την φυσιοκρατία πετώντας στα σκουπίδια οποιαδήποτε συζήτηση, για το Συμβολικό, για την Διαφορά, για την Διαλεκτική, για την Επιθυμία. Όλα είναι ζήτημα νευρωνικών κυκλωμάτων και δικαιωμάτων στην σεξουαλική ταυτότητα. Σα να είμαστε πλακέτες με προ-τυπωμένα ηλεκτρονικά κυκλώματα που προ-ορίζουν καθοριστικά την βούλησή μας. Κατασκευασμένα αντικείμενα με προσωπικότητα.   

Και στις δυο περιπτώσεις φαινομενικά ασυμβατες η μία προς την άλλη, υφίσταται ιδεολογικά μια  μηχανιστική αντίληψη: είναι η αναγωγή του κάθε Ανθρώπου (ως μερισμένου Υποκειμένου) σε σημείο. 
  • Στον σημειακό τρόπο που απολαμβάνει την σεξουαλικότητά του, ως την μόνη ταυτότητά που μπορεί να έχει.
  • Στον σημειακό τρόπο όπου μετρά η παραγωγή υπεραξίας. Ο άνθρωπος ως παραγωγική και καταναλωτική μονάδα.

Είναι πολύ κοντά  αυτού του είδους η σημειακή αντίληψη περί δικαιωμάτων στο σύνθημα του νεοφιλελευθερισμού για ίσες ευκαιρίες όλων. Όταν το πρόβλημα δεν είναι ο καπιταλισμός αλλά να παρασχεθούν ίσες ευκαιρίες πρόσβασης στο καπιταλιστικό πεδίο παραγωγής. Ίσες ευκαιρίες αλλοτρίωσης;
Διότι στον καπιταλισμό αυτό που μετράει, μετριέσαι από αυτό και γι αυτό, είναι η, εμπορευματοποιημένη, παραγωγή και κατανάλωση. Η παραγωγή υπεραξίας [όχι απαραίτητα στην μορφή του νομισματικού/λογιστικού κέρδους]. Τίποτε άλλο.


Σα να έχει γίνει λοιπόν μια σιωπηλή αποδοχή του αναπόδραστου του καπιταλισμού και των κυβερνητικών εκπροσώπων, από τους θεσμικούς εκπροσώπους των Ομοφυλοφίλων, Τρανς κλπ.

Σα να δίνεται  στήριξη μιας πολύ στενής ερμηνείας των  ατομικών δικαιωμάτων, ως αναγωγής στο ζήτημα της σεξουαλικής έκφρασης, ώστε  να γίνουν αποδεκτοί από την εξουσία. Αλλά λίγοι θα γίνουν αποδεκτοί. Η ελίτ των ομοφυλοφίλων ανδρών γυναικών & τρανς. Η ελίτ που θα υπηρετήσει το καπιταλιστικό σύστημα, θα το αναπαράγει, θα το εξελίξει.  Θα υπηρετήσει την αδικία που παράγει θ' αναπαράξει την αλλοτρίωση στις εργασιακές σχέσεις. Θα είναι σύμφωνη με την εμπορευματοποίηση των πάντων ως αντικειμένων είναι-προς-κατανάλωση. Οι υπόλοιποι θα υποφέρουν αλλοτριωμένοι ανηγμένοι και μετρημένοι και αυτοί, σε σημεία  παραγωγικότητας και κατανάλωσης  που μπορούν να παράσχουν.  

 Στην μεταμοντέρνα προπαγανδιστική μηχανή μπορείς να είσαι υπέρμαχος των δημοκρατικών αξιών και διαδικασιών αρκεί αυτές να οδηγούν σε προκαθορισμένα αποτελέσματα που αναπαράγουν το σύστημα και υπηρετούν την ελίτ. Μπορείς να είσαι υπέρμαχος των δικαιωμάτων των σεξουαλικών μειονοτήτων, αλλά να ζητάς την καταδίκη σε θάνατο του διεμφυλικού Μάνινγκ διότι διέρρευσε τα άπλυτα του συστήματος.[4] 


 Διαφορετικά αρχίζουν οι κραυγές για τον κίνδυνο από την δημαγωγική δημοκρατία.  Όταν αρχίζουν οι αμφισβητήσεις για την καπιταλιστική τροπικότητα της Δημοκρατίας. Για την δυνατότητα δημοκρατίας σε καπιταλιστικές συνθήκες κοινωνικών σχέσεων.
Έχει ενδιαφέρον πως όλα αυτά μπορούν να συνδυαστούν με τα ατομικά δικαιώματα κυρίως σεξουαλικών επιλογών. Για να το θέσω αλλιώς, στον πυρήνα των μετάσυντηριτικών μεταφιλελεύθεων προπαγανδιστών του καπιταλισμού επιτρέπονται μόνο τα δικαιώματα στην απόλαυση αντικειμένων. Ακόμα και ο ερωτικός παρτενέρ είναι ένα αντικείμενο απόλαυσης όχι ένας ερωτικός σύντροφος (δλδ υποκειμενικά έτερος/άλλος). Κατακρεουργώντας έτσι την ασυνείδητη επιθυμητική ροή που βρίσκεται σε διαλεκτική με την υποκειμενική απόλαυση. Ως άτομο απολαμβάνεις μόνο καταναλώνοντας αντικείμενα.Η επιθυμητική ροή για να συμβεί την κοινωνική σχέση τον κοινωνικό δεσμό την αναγνώριση του έτερου/άλλου ως Υποκείμενο. Χρειάζεται τον Συμβολικό δεσμό και την Διαφορά που αποτρέπει την μετατροπή της κοινωνίας σε ανταγωνιστική αρένα επι-δεικτικής πρόκτησης κατοχής και απόλαυσης αντικειμένων. Τούτο αποτελεί όλεθρο για την καπιταλιστική λειτουργία.


Σημειώσεις
[1] "Άνδρες και γυναίκες οδηγοί: το χάσμα των δυο φύλων
Εξελικτικοί ψυχολόγοι, που μελετούν το χάσμα μεταξύ των δυο φύλων, μας προτρέπουν να θεωρήσουμε μερικές από τις διαφορές, τα ρίσκα και τις παράλογες συμπεριφορές που συνδέονται με την οδήγηση, μέρος του νευρικού κυκλώματος που ήταν κάποτε απαραίτητο για την επιβίωσή του είδους.
Ο άνδρας, ως κυνηγός, έπρεπε να είναι γρήγορος, να κινείται σε αφιλόξενα περιβάλλοντα και να ρισκάρει τα όρια. Η γυναίκα, ως μάνα και επιφορτισμένη με τη φροντίδα της οικογένειας, έπρεπε να είναι πιο κοινωνική και επικοινωνιακή. Την εποχή εκείνη όμως δεν υπήρχαν ούτε αυτοκινητόδρομοι, ούτε κινητά τηλέφωνα, ούτε οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ…"

[2] "Η Color Youth ανέφερε, πως πρέπει «να παλέψουμε ενάντια στην πατριαρχία, τον εθνικισμό και την ομοφοβία», ενώ εκτίμησε, ως «προβληματική» την παρουσία αστυνομικών στο Athens Pride, καθώς, όπως είπαν «είναι πλήθος τα περιστατικά, όπου η αστυνομία ακόμα καταστέλλει ΛΟΑΤΚΙ άτομα, πρόσφυγες, εργάτριες του σεξ, καταλήψεις, ενώ παράλληλα, προστατεύει ρατσιστικές συγκεντρώσεις»."
https://www.presspublica.gr/athens-pride-2017-me-tsakaloto-fili-zoi-karanika-stin-proti-grammi/


[3] Με τον φακό του Left.gr: Πολλές οι συμμετοχές, μεγάλη πολύχρωμη παρέλαση στο #AthensPride2017

[4] The British election is a reminder of the perils of too much democracy
Ο αρθρογράφος
James Kirchick είναι βραβευμένος το 2006 &  ως δημοσιογράφος της χρονιάς από το National Lesbian and Gay Journalists Association

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το γάλα της Φορμόλης

Ευρισκόμεθα εμείς οι γιατροί προ ενός ασθενούς επί της χειρουργικής κλίνης, μικρέ ανθρωπάκο...[1] Ο Κάρολος είχε γράψει για τον νομοτελειακό...

Αναγνώστες