Δευτέρα 6 Νοεμβρίου 2017

Η άλλη πλευρά της Ελπίδας (Ουτοπίας)


Το κακό στις μέρες μας δεν ζέχνει θειάφι και δεν ξερνά φωτιές. Το κακό στις μέρες μας έρχεται με την μορφή της ασυνείδητης μελαγχολικής και ακλόνητης πεποίθησης περι νομοτελειακού & αναπόδραστου. Το κακό στις μέρες μας αναπαράγεται λόγω της απώλειας της ελπίδας. Ο απελπισμένος ακινητοποιήται  σ' ένα φαυλο κύκλο  θυσίας, θυσιασμένος/θυσιάζοντας  στο γόνα του, τον προσιτό του έτερο. Για μία απαστράπτουσα ιδέα της πατρίδας ομάδας, τέχνης, κόμματος ιδεολογίας για ένα φετίχ, απαστράπτον άγαλμα, που συμπυκνώνει ότι έχει στερηθεί  αυτός ο ίδιος που κατέχεται από αναπόδραστη απελπισία.




Απάντηση σε όλα αυτά στην σαγηνευτική ο-δύνη της απελπισίας, δίνει ο Άκι Καουρισμάκι με την τελευταία του ταινία.
Ο Καουρισμάκι με λιτή κινηματογραφικά γλώσσα, με άφθονο χιούμορ, απαντά στον ωκεανό της απελπισίας στο οποίο πλέουμε. Οι πρωταγωνιστικοί χαρακτήρες της ταινίας έχουν τολμήσει να δραπετεύσουν της απελπισίας ( ο πρόσφυγας από τον πόλεμο και από ένα κέντρο κράτησης, ο μαγαζάτορας από ένα αδιέξοδο γάμο), δεν κατέχονται από τον φόβο (της αποτυχίας), και αναζητούν το μέλλον, δεν βουλιάζουν σε μια στασιμότητα. Έχουν τολμήσει να βγουν από την πλατωνική σπηλιά-μήτρα και τις σκιαμαχίες των ιδανικών ιδεών. Είναι τολμηροί και θαραλέοι ο πρόσφυγας, η κοινωνική λειτουργός, ο μαγαζάτορας, η γκαρσόνα, ο πορτιέρης ο φορτηγατζής και όταν τους δωθεί μισή ευκαιρία, τέμνουν τον κύκλο της απελπισίας ανοίγωντάς τον, πράττοντας το καλό με την άνεση μιας ανάσας, διότι δεν έχουν παραιτηθεί από την ανθρωπιά τους κι ελπίζουν να συναντηθούν στην ανθρωπιά, με τον έτερο, τον άγνωστο τον ξένο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το γάλα της Φορμόλης

Ευρισκόμεθα εμείς οι γιατροί προ ενός ασθενούς επί της χειρουργικής κλίνης, μικρέ ανθρωπάκο...[1] Ο Κάρολος είχε γράψει για τον νομοτελειακό...

Αναγνώστες