Μια "δύσκολη", σε πρώτη εντύπωση, ταινία κινουμένων σχεδίων.
Καθώς η κίνηση δεν είναι ρέουσα αλλά στα όριο της διαδοχής ακίνητων εικόνων. Αυτό που σε βάζει μέσα στην ταινία είναι το εκπληκτικό μοντάζ. Η ταινία έχει την χάρη να έχει και ένα στιβαρό σενάριο που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Μιλώντας για την προσφυγιά την πολιτική και εμμέσως την οικονομική και για τις πράξεις στις ανθρώπινες σχέσεις (φιλίας, έρωτα, αγάπης, θλίψης, σεξουαλικότητας) που μας καθιστούν ανθρώπους ή απάνθρωπους. Πιάνει τον ταύρο από τα κέρατα, δίχως στρογγυλεύσεις. Θέτει με ευστοχία το ερώτημα του άλλου/έτερου. Δηλαδή ποιος είναι ο άλλος/έτερος για μένα; Τι πράττω (ή δεν πράττω) στον άλλο/έτερο;
Την θεωρώ εξαιρετικά επίκαιρη όχι μόνο για το προφανές ζήτημα της προσφυγιάς αλλά κυρίως για την απάντηση που δίνει απέναντι στον κομφορμισμό, την ευθυγράμμιση με τον γραφειοκρατικό και απάνθρωπο μηχανισμό της εξουσίας. Κάτι το οποίο βιώνουμε στις μέρες μας με τις ιατρικές επιδημικές βιοπολιτικές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου