Το γάλα της Φορμόλης

Ευρισκόμεθα εμείς οι γιατροί προ ενός ασθενούς
επί της χειρουργικής κλίνης, μικρέ ανθρωπάκο...[1]

Ο Κάρολος είχε γράψει για τον νομοτελειακό ιμπεριαλισμό στον καπιταλισμό...

Αυτό που δεν μπορούσε να δει, είναι οι μελλοντικές μορφές του ιμπεριαλισμού. Όπου ήδη μετά το δόγμα Μονρόε δεν χρειάζονταν οι κλασικές μορφές της εδαφικής κατάκτησης με στρατιωτική παρουσία, για να έχεις μονοπωλιακά αγορές και φτηνούς εργάτες. Και μετά τον 2ο ΠΠ η κλασσική αποικιοκρατία αναγνωρίστηκε μεν ως απαράδεκτη ηθικά από τις κρατικές εξουσίες. Αντικαταστάθηκε δε από την οικονομική αποικιοκρατία παράγοντας τις αποικίες χρέους. Και μια ολοκληρη σειρά από κράτη σε διάλυση (failed state). Στην εποχή που ζούμε αποικιοποίηση γίνεται στο σώμα μας. Και συμβολικά μέσω χρέους[2] και πλέον πραγματικά με την βιο-πολιτική που εφαρμόζεται με αφορμή την επιδημία sars-cov2. 
[Παράγει ήδη ανθρώπους σε διαρκή κρίση - failed people...]

Τους μαζικούς πειθαναγκαστικούς εμβολιασμούς μπορεί κάποιος να τους δει, ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ως ευρείας κλίμακας τεστ για συμπίεση του κόστους ανάπτυξης νέων φαρμακευτικών πλατφορμών.

....με κάποιες παρενέργειες...(Επί του παρόντος, οι εκτιμήσεις μας δείχνουν ότι πρέπει να δεχτούμε τέσσερις θανατηφόρες και 16 σοβαρές παρενέργειες ανά 100.000 εμβολιασμούς για να σώσουμε τις ζωές 2-11 ατόμων ανά 100.000 εμβολιασμούς, θέτοντας κινδύνους και οφέλη στην ίδια τάξη
 μεγέθους.) [3]

Με μια κουβέντα συμπιέζεται το κόστος ανάπτυξης ενός νέου και πολλά υποσχόμενου (σε κέρδη) προϊόντος. Επειδή εξουσία και οικονομικές δυνάμεις έχουν συμβιωτική σχέση , επωφελήθηκε και η εξουσία, δρομολογώντας δοκιμάζοντας νομικά όπλα αυταρχισμού και ολοκληρωτισμού. Ξεμπερδεύοντας de facto πολιτειακά και κοινωνικά με τα κομμάτια εκείνα διασφάλισης ελευθεριών που τους δυσκόλευαν την ζωή, στον κοινωνικό & πολιτειακό μετασχηματισμό, που έχει δρομολογηθεί. 

Το γάλα της φορμόλης μεγαλώνει ανασφαλή παιδιά....

Η ζωή από περίκλειστα κελιά που είναι ασφαλείς χώροι. Ασφαλείς από την ίδια την ζωή. Αυτό καλλιεργείται μέσω της ψυχολογικοποίησης/ιατρικοποίησης  ως νόημα της ζωής εδώ και 40-50 χρόνια.

Η ασφάλεια ως νόημα ζωής με μικρά ελεγχόμενα διαλείμματα σε τόπους ελεγχόμενης χαράς (ΝτίσνευΛαντ , Αλλου! Φαν παρκ κοκ) . Η ζωή ως μια σειρά από check list/check up για να τσεκάρεις αν ως (βιολογικός/ψυχικός μηχανισμός) μηχανισμός δουλεύεις καλά...
Αν κουμπώνεις λειτουργικά στον κοινωνικό μηχανισμό...

 Όσοι έχουν ενδώσει στην ιδεολογία των check list  φόβου λυπάμαι, τους έχω κακά νέα. Ο φόβος θα επεκταθεί σε μια πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα φοβία. Όσο θα υπακούν στην λογική του φόβου, όσο λογική κι αν εμφανίζεται , τόσο θα τους κάνουν τηγανητά τα ήπατα, παράλογες φοβίες. Που είτε θα μεταμφιέζεται σε λογική καθώς θα έχει εύλογα πάτημα σε κάτι συγκεκριμένο είτε θα είναι πλήρως διάχυτη ρευστή και θα τους διαπερνά, απομυζώντας τους από ζωή. Θα βρεθούν και 5-6 γκουρού που θα πουλάν φύκια (ήδη έχουν βρεθεί πχ ο κος Μόσιαλος). Ευρισκόμενοι βέβαια σε πλήρη σύγκρουση συμφερόντων

Ρευστοί καιροί [4]

Έχει ρευστοποιηθεί η ζωή, σε ένα μισοχωνεμένο και ξερασμένο χυλό αν-ασφάλειας. Αναπαράγωντας το αδιέξοδο ιδεολογικό μόρφωμα της πανταχού παρούσας απειλής. Αυτό που μας ήρθε straitgh through USA. Υιοθετήθηκε από την Αριστερά. Αλλεπάλληλα στρώματα απειλής, κοινωνικού χρέους ρυθμιστικών κανόνων και ηθικής υποχρέωσης. Κι ενοχής. Η καλύτερη επένδυση . Κάνε τους όλους υπό-χρεους ενοχής και τους έχεις καταστήσει πλαστελίνη.
Πόσοι έγκλειστοι είναι συνειδητά Truman [5], προτιμώντας να βιώνουν μια ζωή σε δομημένους κανόνες safe places φυλακών, κουμπώνοντας χάπια για να βγάλουν πέρα με την λιγότερη ανάσα και την την εκρηκτικότερη παρουσία πανικού.

Η χαραμάδα αισιοδοξίας είναι ότι η τεχνοφεουδαρχία είναι μια μορφή φεουδαρχίας με τα καθρεφτάκια και τις χάντρες δικαιωμάτων. Ένα σύστημα κοινωνικών σχέσεων που έχει ξεπεραστεί εδώ και αιώνες. Θα καταρρεύσει όχι διότι υπάρχει γραμμική πρόοδος τη ς κοινωνίας , αλλά διότι είναι ξαναζεσταμένο φαΐ, ένα αμάξι μια σακαράκα, που απλά του έχουν γυαλίσει με μαγικά ζουμιά τις λαμαρίνες. Ακόμη κι αν υπάρχει η τεχνική της διαρκούς εξωγενούς απειλής (επιδημία, φυσική καταστροφή ή ότι άλλο πλασάρουν) , βρίσκεται σε πλήρη αποσύνδεση με την κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα της ενδογενούς απειλής, όπου περισσεύει οικονομικά μεγάλο μέρος της κοινωνίας (μην ξεχνάμε στον Καπιταλισμό η κοινωνία είναι μηχανισμός υπεραξίας).  Ο καπιταλισμός πλέον αδυνατεί να παράσχει ένα ικανοποιητικό επίπεδο ζωής. Υπάρχει μια αντιστροφή που θα μεγαλώνει: Τα 2/3 της κοινωνίας θα βρίσκονται εκτός οικονομικής παραγωγής. Θα είναι αποκλεισμένα απορρίμματα εντός ενός αποκλεισμένου χωροχρονικά νοήματος. Αυτό γεννά εξεγέρσεις και καμιά φορά πετυχημένες επαναστάσεις.

_________________________________________

[1] Απόσπασμα από ανάρτηση του Καθηγητή Αιματολογίας Γρηγόρη Γεροτζιάφα
Ο Γ. Γεροτζιάφας και τo ερευνητικό κέντρο που διευθύνει αναπτύσσει ερευνητικά και εκπαιδευτικά προγράμματα χρηματοδοτούμενα από τις εταιρείες Sanofi, Pfizer, Leo, Stago.
""Στην πραγματική ζωή λοιπόν το θέμα τίθεται με απλό και σαφή τρόπο: «Κύριε θα κάνετε το εμβόλιο —αυτό που έχουν αποφασίσει αυτοί που ξέρουν— γιατί θα σας προφυλάξει από μια αρρώστια που μπορεί να σας σκοτώσει […] και δεν έχει μα και μου» ." 

https://info-war.gr/gerotziafas-peri-ypochreotikoy-emvol/?fbclid=IwAR0Bb1wS2hxvnocLiEkeE3AY4RWFE-_6tWx_4IKfLt32MxAkG4G6aYyQY1k

[2] χαρακτηριστικό παράδειγμα το φοιτητικό χρέος σε ΗΠΑ ΗΒ. Ένας φαύλος κύκλος όπου για να έχεις μια σχετική οικονομική ασφάλεια μέσω σπουδών , υπερχρεώνεσαι σχεδόν εφ' όρου ζωής για να αποκτήσεις το πτυχίο που θα εξαργυρωθεί σε οικονομική ασφάλεια.

[3] από μηχανική μετάφραση

"5. Συμπεράσματα Η παρούσα αξιολόγηση θέτει το ερώτημα εάν θα ήταν απαραίτητο να επανεξετάσουμε τις πολιτικές και να χρησιμοποιήσουμε τα εμβόλια COVID-19 με πιο φειδώ και με διακριτική ευχέρεια μόνο σε εκείνους που είναι διατεθειμένοι να αποδεχτούν τον κίνδυνο επειδή αισθάνονται ότι διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο από την πραγματική μόλυνση από την πλαστή μόλυνση . Ίσως να είναι απαραίτητο να μειώσετε τον ενθουσιασμό με νηφάλια γεγονότα; Κατά την άποψή μας, ο EMA και οι εθνικές αρχές πρέπει να ξεκινήσουν μια επισκόπηση ασφάλειας στη βάση δεδομένων ασφαλείας των εμβολίων COVID-19 και οι κυβερνήσεις πρέπει να εξετάσουν προσεκτικά τις πολιτικές τους υπό το φως αυτών των δεδομένων. Στην ιδανική περίπτωση, οι ανεξάρτητοι επιστήμονες θα πρέπει να διενεργούν διεξοδικές αναλύσεις περιπτώσεων των πολύ σοβαρών περιπτώσεων, έτσι ώστε να υπάρχουν τεκμηριωμένες συστάσεις σχετικά με το ποιος είναι πιθανό να επωφεληθεί από τον εμβολιασμό SARS-CoV2 και ποιος κινδυνεύει να υποφέρει από παρενέργειες. Επί του παρόντος, οι εκτιμήσεις μας δείχνουν ότι πρέπει να δεχτούμε τέσσερις θανατηφόρες και 16 σοβαρές παρενέργειες ανά 100.000 εμβολιασμούς για να σώσουμε τις ζωές 2-11 ατόμων ανά 100.000 εμβολιασμούς, θέτοντας κινδύνους και οφέλη στην ίδια τάξη μεγέθους. 

https://www.mdpi.com/2076-393X/9/7/693/htm?fbclid=IwAR3TJl78uKsy7wf-hIeT8GyYrp0-PVBGACvfsDOU_MbWUSZDZef8G3qaKeg

[4] Ρευστοί καιροί Η ζωή την εποχή της αβεβαιότητας - Ζίγκμουντ Μπάουμαν

"την ιδιαίτερα παραγωγική τελευταία περίοδο της ζωής του, προσπάθησε να ρίξει φως στην ανθρώπινη κατάσταση την εποχή της παγκοσμιοποίησης. Ανατέμνοντας τον σημερινό κόσμο, σε αυτό που ονομάζει συνθήκες "ρευστής νεωτερικότητας", πραγματεύεται την υποβάθμιση της δημοκρατίας, τον διαχωρισμό εξουσίας και πολιτικής, τον περιορισμό του κοινωνικού κράτους και την καλλιέργεια του φόβου από πολιτικούς, επιχειρηματίες και ανθρώπους των ΜΜΕ."

https://biblionet.gr/titleinfo/?titleid=146712

[5] Truman Burbank χαρακτήρας της ταινίας "Τρούμαν Σόου"