Δευτέρα 21 Αυγούστου 2017

Καπιταλισμός και Ολοκληρωτισμός: μια σαγηνευτική σχέση εξουσίας πλήρης φόβου & παράνοιας....


Προοίμιο:
 Δεν υπάρχει κοινωνικό καθεστώς οποιασδήποτε μορφής που να μην έχει προβεί σε μαζικά εγκλήματα, κοινωνικά κ εθνικά. Οι αστικές Δημοκρατίες, τα φασιστικά & ναζιστικά καθεστώτα, ο σοσιαλισμός που γνωρίσαμε, φέρουν την ευθύνη σε κάποιες φάσεις της ιστορίας τους, για καταπίεση, για αυταρχικές μεθόδους ακόμα και για μαζικούς θανάτους. Είναι άρνηση της ιστορίας όμως, η εξίσωση του υπαρκτού σοσιαλισμού με το τι έχει συμβεί στην ιστορία των δυτικών δημοκρατικών (ΗΠΑ, Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία), φασιστικών (Ιταλία, Ισπανία, Ιαπωνία, Ελλάδα) και του ναζιστικού καθεστώτος (Γερμανία). Όπως μπορούν να μας βεβαιώσουν οι Ινδιάνοι και οι αφροαμερικάνοι Βορείου κ Νοτίου Αμερικής (οι φυλετικοί νόμοι των ΗΠΑ απετέλεσαν το πρότυπο των ναζιστικών φυλετικών νόμων της Νυρεμβέργης του 1935[1]), οι Κινέζοι οι Ιρλανδοί και οι Αϊτινοί του 19ου αιώνα, οι Τσεχοσλοβάκοι και (ξανά) οι Κινέζοι του 1936, οι Ινδοί του 1943, οι Αλγερινοί, οι Χιλιανοί, οι κάτοικοι της υποσαχάριας Αφρικής του 21ου αιώνα, οι κοινωνικά κατηγοριοποιημένοι ως περιθωριακοί των σκανδιναβικών δημοκρατιών μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ΄60[2].
30/06/14Η ίδια η στάση της Ε.Ε. που καταδικάζει τους ολοκληρωτισμούς και υπερασπίζεται τα ατομικά δικαιώματα βρίσκεται μέσα σε σύγχυση και την αντινομία λόγων και πράξεων, επιβάλλοντας έναν οικονομικό ολοκληρωτισμό και στερώντας από τους πρόσφυγες τα στοιχειώδη προσφυγικά τους δικαιώματα μέσα από νομότυπα & νομικίστικα προσχήματα, εξωθώντας έτσι ανθρώπους στα όρια. Όλα στο όνομα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και των κοινά συνομολογημένων & συμφωνηθέντων αντιλήψεων. Όταν συμβαίνει το κακό (νεοναζιστικά και νεοφασιστικά κόμματα προ των πυλών της εξουσίας) καμώνεται την ανήξερη, αμέτοχη του κακού. Είναι άρνηση της Ιστορίας η εξίσωση Ναζισμού και Κομμουνισμού ως εξίσου ολοκληρωτικά καθεστώτα. Κάτι που επιχειρείται στις μέρες μας και που τελικά είναι ένας μεταμοντέρνος γιαλαντζί αντιφασισμός. Μια προσποίηση αντιφασισμού. Υπάρχουν πάμπολλες αναλύσεις που δίχως αμφισβήτηση δείχνουν την σχέση του καπιταλισμού με τον Φασισμό και τον Ναζισμό.
Αυτή η ίδια η συνομολόγιση για το κράτος Πρόνοιας από τις Δυτικές Δυνάμεις (Έκθεση Beveridge) μετά το πέρας του Β ΠΠ εμμέσως και σιωπηρά βασίζεται στο ίδιο συμπέρασμα[3]. Η απάντηση στον Φασισμό δεν είναι ακριβώς ο αντι-φασισμός αλλά ο δρόμος προς τον Κομμουνισμό.
Προεκλογική αφίσα των Εργατικών της Μ.Β. αναφέρει: "Βοήθησέ τους να τελειώσουν την δουλειά. Ψήφισε Εργατικούς" Οι Εργατικοί κέρδισαν της εκλογές του 1945 νικώντας τους Συντηρητικούς υπό τον Τσώρτσιλ, έχοντας δεσμευτεί στην υλοποίηση της έκθεσης Beveridge.
 Φόβος & παράνοια για την ασφάλεια, στις ΗΠΑ ...μα και αλλού.

Οι αναλύσεις που επικεντρώνονται στον Τραμπ και τις ναζιστικές οργανώσεις των ΗΠΑ χάνουν κάτι ουσιώδες στο τι, πως, ποιος, συμβαίνει στις ΗΠΑ.
Για άλλη μια φορά η θεσμοθετημένη μα άνομη επιθετικότητα της Αστυνομίας.
Σε συγκεκριμένη περίπτωση[4] (μία ανάμεσα σε πολλές άλλες που περιλαμβάνουν πληθώρα από αναίτιους φόνους) έγινε ένας νομότυπος βιασμός μιας φοιτήτριας στην μορφή της κολπική εξέτασης, 11 λεπτών προς αναζήτηση μαριχουάνας.
Οι υπεύθυνοι φυσικοί αυτουργοί αστυνομικοί, στην καλύτερη περίπτωση θα την γλυτώσουν με κάποιας μορφής διοικητικά μέτρα.
Οι πραγματικοί υπεύθυνοι, οι ηθικοί αυτουργοί, δλδ όσοι προμοτάρουν, προτείνουν κι ενισχύουν την επικράτηση μιας νοοτροπίας όπου στο όνομα της ασφάλειας όλα μπορούν να θυσιαστούν, θα συνεχίσουν ανενόχλητοι το έργο τους. Και δεν εντοπίζονται μόνο στην Δεξιά πτέρυγα της αμερικάνικης κοινωνίας.
Η αστυνομική βία οι ναζιστικές οργανώσεις είναι η δεξιά μορφή της παρανοϊκής αντίληψης περί ασφάλειας, το πάστωμα των παιδιών με ritalin ή ανακάλυψη/εφεύρεση ολοένα και περισσότερο παιδικών "συνδρόμων" ψυχικών διαταραχών και μη κανονικότητας, είναι η φιλελεύθερη αριστερής/προοδευτικής κοπής μορφή της παρανοϊκής αντίληψης περί ασφάλειας.

Αντιφασιστικό καρότο & μαστίγιο:
Το καρότο.
Το καρότο των δεξιών στις ΗΠΑ.
Να λοιπόν που η δημόσια θέση που λαμβάνει ο Άρνι δείχνει ότι όταν θέλει η ελίτ, μπορεί να καταδικάσει δίχως μισόλογα τον Φασισμό και τον Ναζισμό. Ο βαθειά ρεπουμπλικανός Άρνι τα χώνει στους ναζί. Με όρους όμως επικοινωνιακούς, winner & looser. Όμως αυτό έχει ένα τεράστιο λάκο:
Την αισθητοποίηση της πολιτικής. Την πολιτική με όρους εντύπωσης. Ένα ζήτημα που ήδη ο Benjamin είχε "πιάσει" από την δεκαετία του 1930:

"Politics is turned into the production of beauty, according to a certain aesthetic. This is achieved through an immense apparatus for the ‘production of ritual values’. Benjamin is thinking of the Nazi propaganda-machine, with its choreographed torch-lit marches and rallies, iconic posters and statues, and films such as Triumph of the Will (Η Πολιτική στρέφεται σε μια {εργοστασικαή} παραγωγή ομορφιάς, σύμφωνη προς μια συγκεκριμένη αισθητική. Αυτή {η παραγωγή} επιτυγχάνεται μέσω μιας απέραντης/τεράστιου μηχανής/μηχανισμού για την "παραγωγή  αξιών ιεροτελεστίας". Ο Benjamin σκέπτεται/αντιλαμβάνεται για την Ναζιστική προπαγανδιστική-μηχανή, από τις χορογραφημένες με αναμένους δαυλούς, παρελάσεις & συγκεντρώσεις, τα μεβληματικά πόστερ  και αγάλαματα και τις ταινίες όπως "ο Θρίαμβος της Θέλησης") [5].

Η αμερικάνη νομεκλαντούρα έχει μια ακόμα χρήση για τον Τραμπ: Την χρήση του, ως αποδιοπομπαίου τράγου. Δηλώνοντας άρρητα "Δεν φταίει το σύστημα (που έχουμε πνιγεί στα σκατά) φταίει ο (συγκεκριμένος) άνθρωπος..."


Αμ δε! Υπάρχει και το μαστίγιο...
 

Το μαστίγιο λοιπόν είναι το "σοβαρό" άρθρο-ανάλυση στους "σοβαρούς" New York Times. Όπου υποστηρίζει με έμμεσο αλλά σαφή τρόπο τις θέσεις του Τραμπ.

Αναφέρει λοιπόν το άρθρο της "καλής" και "σοβαρής" εφημερίδας

"Ένα από τα ποιο ζωντανά (vivid) παραδείγματα της αντιφά βίας συνέβη τον Ιανουάριο στην έναρξη (της προεδρίας) του Κου Τραμπ, όπου ένας κουκουλοφόρος μέλος του κινήματος γρονθοκόπισε το εξέχων μέλος της "Λευκής Υπεροχής" Richard B. Spencer (ο οποίος ψεκάστηκε με σπρέι πιπεριού) κλπ κλπ"

Είπατε τίποτα για ίσες αποστάσεις;

""One of the most vivid examples of antifa violence occurred in January at Mr. Trump’s inauguration, where a masked member of the movement punched the prominent white supremacist Richard B. Spencer (who was pepper-sprayed by an antifa activist in Charlottesville). That single blow started a national debate over whether it was morally justifiable to “punch a Nazi.”

https://www.nytimes.com/2017/08/17/us/antifa-left-wing-faction-far-right.html?smid=fb-nytimes&smtyp=cur"
Όλα τα ίχνη των ιστορικών εικόνων και όλα τα σημάδια των επερχόμενων εικόνων, προφητεύουν ότι οι ενσαρκωτές του καπιταλισμού τρέμουν την πτώση του, προτιμώντας τερατωδίες να συμβούν στην μορφή του Φασισμού ή του Ναζισμού παρά να αναζητηθούν δρόμοι πέραν του Καπιταλισμού. Αυτός ο φόβος βρίσκεται πίσω από την εξομοίωση του Ναζισμού- Φασισμού με τον Κομμουνισμό. Αυτός ο φόβος είναι το ελατήριο των ίσων αποστάσεων. Μόνο που δεν είναι και τόσο ίσες ούτε μακρινές οι αποστάσεις από τον Φασισμό και τον Ναζισμό.

https://www.rt.com/usa/400272-petition-us-antifa-terrorist-trump/

Ολίγα ιστορικά ίχνη και πολλά στοιχεία:

Στο τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου η διαδικασία της μετάβασης από τις Αυτοκρατορίες στην Αστική Δημοκρατία δεν ήταν ομαλή. Ειδικά για κεντροευρωπαικές χώρες όπως η Αυτοκρατορική Γερμανία και η εξίσου Αυτοκρατορική (και πολυεθνική Αυστροουγγαρία). Στα περισσότερα που προέκυψαν από τις παλιές αυτοκρατορίες, έγιναν σοσιαλιστικές επαναστάσεις που αντιμετωπίστηκαν από δεξιές συντηρητικές αντεπαναστάσεις[6].

Ο διαρκής φόβος της Δεξιάς, για μια επιτυχή επανάληψη της ρωσικής επανάστασης των μπολσεβίκων και σε άλλες χώρες, ήταν που οδήγησε τελικά στην πτώση των αστικών δημοκρατιών και την αντικατάστασή τους από αυταρχικά συντηρητικά καθεστώτα.[7]


Αυτός ο φόβος έφερε επίσης, στην εξουσία, ακροδεξιά κόμματα με ριζοσπαστική εκφορά δημόσιου λόγου. Ο ριζοσπαστισμός ξεχωρίζει το φασιστικό και ναζιστικό καθεστώς σε σχέση με τα υπόλοιπα δεξιά καθεστώτα διότι δημιούργησε τις ιδεολογίες του Φασισμού και του Ναζισμού ως τις «Επαναστάσεις της Αντεπανάστασης»[8]. Ο ναζισμός αντέγραψε τις πειθαρχημένες πολυάριθμες συγκεντρώσεις από το Φασιστικό Κόμμα που με την σειρά του τις είχε κοπιάρει από τις πολιτικές συγκεντρώσεις των σοσιαλδημοκρατών. Και τα δύο καθεστώτα βασίστηκαν σε βίαιες παραστρατιωτικές πολιτοφυλακές και στενή σχέση με τις ένοπλες δυνάμεις (στρατό αστυνομία) των κρατών στα οποία επιβλήθηκαν. Εγκαθίδρυσαν μονοκομματικά πολιτικά συστήματα και προσπάθησαν να ταυτίσουν Κόμμα και Κράτος. 


Ο Φασισμός κατατάσσεται ως ένα περιφερειακό πολίτευμα. Έχαιρε της εκτίμησης των ακραίων συντηρητικών πολιτικών κύκλων (όπως πχ του Τσώρτσιλ), στην Ευρώπη, κυρίως, ως ο αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης αριστερών πιέσεων και εργατικών διεκδικήσεων προς τις πολιτειακές και πολιτικές ελίτ. Στην φασιστική Ιταλία έγινε προσπάθεια να επιβληθεί μια κορπορατίστικη οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας χωρίς να αλλαχτούν ιδιαίτερα θεσμοί και δομές της ιταλικής κοινωνίας. Ο Ναζισμός ήταν πολύ πιο απόλυτος βίαιος κι ακραίος στην φρασεολογία του και στις μεθόδους που χρησιμοποιούσε. Στην ναζιστική Γερμανία, πολύ πιο σύντομα κι απόλυτα απ’ ότι στην Ιταλία, έγινε ενεργητική προσπάθεια να αλλάξει ο χαρακτήρας της κοινωνίας και στη συνέχεια της Ευρώπης με βάση ρατσιστικά κριτήρια στο όνομα του Παγγερμανισμού και της Άριας Φυλής. Πάνω σ’ αυτή την προσπάθεια δημιουργήθηκαν τα πρώτα στρατόπεδα συγκέντρωσης[9] που αργότερα μετατράπηκαν σε στρατόπεδα βιομηχανοποιημένου, μαζικού θανάτου.

Εξαιτίας του ειδικού βάρους της Γερμανίας στις ευρωπαϊκές υποθέσεις, η άνοδος του ναζισμού επηρέασε σύντομα, πολύ έντονα τα πολιτικά πεπραγμένα της Ευρώπης, περισσότερο απ’ όσο είχε επηρεάσει, την προηγούμενη δεκαετία, η άνοδος του Φασισμού στην Ιταλία. Η επιθετική εξωτερική πολιτική, λόγω των εγγενών φυλετικών εμμονών του Ναζισμού, που ακολούθησε ο Χίτλερ με την ενσωμάτωση της Αυστρίας (1938), την απαίτηση για ενσωμάτωση της Σουδητίας[10] (1938), την τελική κατάληψη της Τσεχοσλοβακίας (αρχές 1939) και τις απαιτήσεις επί της Πολωνίας έφερε στην Ευρώπη μετά από 20 χρόνια έναν ακόμα πόλεμο, τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. 

Οι τρεις λέξεις που κυριαρχούν στον Μεσοπόλεμο, ως απαντήσεις στα προβλήματα του κοινωνικού ανταγωνισμού και της οξύτατης καπιταλιστικής κρίσης, ήταν Κομμουνισμός, Φασισμός, Ναζισμός. Από τις τρεις αυτές λέξεις, ο Ναζισμός ήταν που οδήγησε με τις ενέργειές που επέβαλε, στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Ναζισμός έβαλε στο λεξιλόγιο της ανθρωπότητας, λέξεις όπως Στρατόπεδο Συγκέντρωσης, Θάλαμοι Αερίων, Τελική Λύση, Ολοκαύτωμα, Γενοκτονία, Εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας. Αυτές οι λέξεις και οι πράξεις που τις συνόδευαν, ήταν το τίμημα που χρειαζόταν για να στηριχθεί η μορφή του Αρχηγού – Καθοδηγητή (του Duce και κυρίως του Führer), που θα απάλλασσε τις αντίστοιχες κοινωνίες από τους νεωτερικούς ανταγωνισμούς και θα πραγμάτωνε το απολαυστικό όνειρο της επιστροφής σε μια οργανική, αρμονική κοινωνία. Το τίμημα αυτής της αδυνατότητας το πλήρωσαν, κυρίως, οι Εβραίοι της Ευρώπης, κατονομαζόμενοι ως oι Άλλοι που η παρουσία τους προκαλεί τον κοινωνικό ανταγωνισμό και διαλύει την κοινωνική αρμονία[11]. Εξαιτίας του ναζισμού ο Τεοντόρ Αντόρνο διατύπωσε το αναπάντητο ερώτημα «Πώς μπορεί να γραφτεί ποίηση μετά το Άουσβιτς;»



[1] "Why the Nazis studied American race laws for inspiration"
https://aeon.co/ideas/why-the-nazis-studied-american-race-laws-for-inspiration

[2] "Nordic eugenics Here, of all places"
http://www.economist.com/node/155244

[3] "Now, when the war is abolishing landmarks of every kind, is the opportunity for using experience in a clear field. A revolutionary moment in the world's history is a time for revolutions, not for patching."http://www.bbc.co.uk/history/ww2peopleswar/timeline/factfiles/nonflash/a1143578.shtml

[4] https://www.rt.com/usa/399842-texas-deputies-vaginal-search-college-student/
[5] "In the epilogue to ‘The Work of Art in the Age of Mechanical Reproduction, Benjamin argues that fascism seeks to respond to proletarianisation and massification without altering the property structure. It does this by giving the masses ‘a chance to express themselves’, as a substitute for power. It offers emotional rewards instead of material rewards. Fascism logically leads to the aestheticising of politics. Politics is turned into the production of beauty, according to a certain aesthetic. This is achieved through an immense apparatus for the ‘production of ritual values’. Benjamin is thinking of the Nazi propaganda-machine, with its choreographed torch-lit marches and rallies, iconic posters and statues, and films such as Triumph of the Will. This machine is widely recognised as a forerunner of the modern PR industry. Fascism is thus partly a product of spectacle. Benjamin relates it to the spectacular nature of commodities, which are transformed in their presence from simple objects to spectacle or phantasmagoria. Fascism expands the logic of spectacle into the field of politics, with its charismatic leaders, eye-catching posters, movie-like Manichean discourse, torchlit rallies, and powerful logos and symbols"
https://ceasefiremagazine.co.uk/walter-benjamin-fascism-crisis/

[6] Βλ. Ράπτης Κώστας, «Γενική Ιστορία της Ευρώπης» (Τόμος Β), Εκδόσεις ΕΑΠ 2000. σελ. 181.
[7] Βλ. Eric Hobsbawm «Η Εποχή των Άκρων Ο Σύντομος Εικοστός Αιώνας» μετάφραση: Βασ. Καπετανγιάννης, Εκδόσεις Θεμέλιο 2010 σελ. 149 και . Ράπτης Κώστας, ο. π. σελ. 187.
[8] Βλ. Eric Hobsbawm ο. π. σελ. 155.
[9] Ήδη το 1939 υπήρχαν 1.000.000 πολιτικοί και όχι μόνο κρατούμενοι. Βλ. Ράπτης Κώστας, ο. π. σελ. 193.
[10] Η Σουδητία ήταν μια περιοχή στα δυτικά της τότε Τσεχοσλοβακίας που κατοικούνταν από γερμανόφωνους.
[11] Βλ. Slavoj Zizek «Μίλησε κανείς για ολοκληρωτισμό; Πέντε παρεμβάσεις σχετικά με την (κατά)χρηση μιας ιδέας» Μετάφραση: Βίκυ Ιακώβου, Εκδόσεις Scripta 2002, σελ. 365,366

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το γάλα της Φορμόλης

Ευρισκόμεθα εμείς οι γιατροί προ ενός ασθενούς επί της χειρουργικής κλίνης, μικρέ ανθρωπάκο...[1] Ο Κάρολος είχε γράψει για τον νομοτελειακό...

Αναγνώστες