Ζούμε σε μια εποχή όπου οι κοινωνικές σχέσεις , ο κοινωνικός τόπος ρευστοποιείται και αναδιατυπώνεται με πολύ δυσμενείς όρους για την ανθρώπινη κατάσταση. Ο κοινωνικός τόπος ορίζεται πλέον με όρους διαχείρισης κρίσεων, με όρους φυλακής ή στρατοπέδου. Αυτός μάλλον θα είναι ο Τόπος της 4ης Βιομηχανικής επανάστασης. Υπάρχει εδώ και χρόνια συζήτηση για μια κοινωνική μηχανική που θα περιλαμβάνει ευθέως και το ανθρώπινο σώμα. Ως όργανα και ως αντικείμενο υγειονομικής διαχείρισης. Μικρό παράδειγμα: η είσοδος σε κάποιες επιχειρήσεις γίνεται με υποδόριο τσιπ, στην θέση της κάρτας εισόδου. Υποθετικό παράδειγμα: με συνεχή παρακολούθηση των βιομετρικών δεδομένων, κάποια κυβέρνηση θα μπορούσε να παράσχει γενναίες μειώσεις στην φορολογία. Καθώς το δημοσιονομικό "βάρος" και "αποτύπωμα" θα ήταν μικρότερο στις υγειονομικές δαπάνες. Φαντασία; Θα φανεί παρακάτω πως αυτό ήδη συζητείται.. Και πως γίνεται η διάλυση του υγιούς στον ασθενή, μένοντας μόνο ο ασθενής...
Το κύριο και ποιο τρομακτικό εργαλείο όλων είναι ότι ο μετασχηματισμός βασίζεται στην αντιστροφή μιας έννοιας:
ο υγιής άνθρωπος γίνεται ασυμπτωματικός ασθενής. Με την έννοια του ασυμπτωματικού ασθενή (το νέο νόημα βρίσκεται στο πάντα εν δυνάμει ασθενής) διαλύεται η διαφορά υγιούς με ασθενή. Αυτό γίνεται με την θεσμική συνέργεια της γραφειοκρατίας εθνικών και διεθνών ιατρικών θεσμών (Π.Ο.Υ. , ECDC, CDC, ΕΟΔΥ). Όσοι εναντιώνονται σε αυτή την σκόπιμη σύγχυση εννοιών απορρίπτονται ως σκοταδιστές συνωμοσιολόγοι και "ψεκασμένοι" . Οι αντιδράσεις πολλών σε σχέση με την Επιστήμη και τον θεσμικό λόγο της, είναι θρησκόληπτες ως προς την αποδοχή του λόγου των υγειονομικών θεσμών:
"Το είπαν οι γιατροί", όποιος αμφισβητεί τον λόγο των "γιατρών" καταδικάζεται με όρους αίρεσης. Οι όροι είναι επιστημονικoί το υπόβαθρο που εκφέρονται είναι θεολογικό.
"Thomas S. Szaz
▪ Εγώ υποστηρίζω πως αυτό συνέβη εξαιτίας του μετασχηματισμού της θρησκευτικής ιδεολογίας σε επιστημονική, με αποτέλεσμα την αντικατάσταση του θεολογικού κινήματος από ένα μαζικό-ιατρικό κίνημα και την αντικατάσταση της δίωξης των αιρετικών από τη δίωξη των τρελών." [1]
θα βρισκόμαστε σε διαρκή εν δυνάμει υγειονομική κρίση με
διαλείμματα μη κρίσης.
Για έναν άνθρωπο με νοσηλεία μίας ημέρας επιβλήθηκαν περαιτέρω κοινωνικοί περιορισμοί.
"...χρειάστηκε 1 στα 13 κρούσματα νοσηλείας ΜΙΑΣ ΗΜΕΡΑΣ..."
"Ένα από αυτά είναι ο περιορισμός των καλεσμένων σε τελετές, όμως
είναι οι γάμοι και ο λόγος πίσω από αυτή την απαγόρευση είναι τα όσα
συνέβησαν στη Θεσσαλονίκη και δημιούργησαν έναν πυρήνα με αρκετά
κρούσματα.
Ο λόγος για έναν γάμο με περισσότερους από εκατό καλεσμένους, από όπου έχουν προέλθει δεκάδες κρούσματα κορονοϊού, ενώ εκφράζονται φόβοι ότι αυτά θα πολλαπλασιαστούν.
Μέχρι στιγμής τα επιβεβαιωμένα κρούσματα από το πάρτι γάμου είναι 13, ανάμεσά τους και ο γαμπρός, ο οποίος χρειάστηκε να νοσηλευτεί για ένα βράδυ."[2].
Ο καπιταλισμός αφού καταβρόχθισε το δημόσιο πεδίο , αφήνοντας πίσω του κράτη αποκαΐδια, επεκτείνει το οικονομικό πεδίο και στον προσωπικό τόπο του κάθε ανθρώπου. Εδώ επισημαίνεται:
Γυμνός φόβος
Η πορεία μας είναι προς το μέλλον. Η Αριστερά προσεταιρίστηκε την έννοια "προοδευτικού" έναντι του συντηρητισμού, ως συλλογική έκφραση της πορείας. Του ανοίγματος του μέλλοντος. Σε αντίθεση με την Δεξιά του συντηρητικού της στασιμότητας. Εδώ και πολλές δεκαετίες η αποκαλούμενη Αριστερά έχει βαλτώσει. έχει καθηλωθεί το βλέμμα της στο παρελθόν.
Όπου η Αριστερά έχει μεταλλαχθεί κι η Ελευθερία αντικαταστάθηκε από την Ασφάλεια ως κυρίαρχο σημαίνον.
Αν τελικά δουλειά της πολιτικής ανάλυσης , της Ίασης. της Άρσης των κοινωνικών αντινομιών είναι από το να πηγαίνεις πορευόμενος με τον κώλο προς το μέλλον , να περιστραφείς και ν' αντικρίσεις το μέλλον...
...δεν θ' αναγκάζεσαι να πατάς τα ίδια σου τα σκατά άμα στρέψεις το μέτωπο και τα μάτια και το σώμα προς το μέλλον..,
Χρειάζεται βέβαια να είσαι σε πίστη ως προς αυτό και όχι σε φόβο...
Πορνογραφία καταστροφής
Όλα αυτά για να κρύψουν τι μέσα σε σύννεφα ενοχής και ατομικής ευθύνης;
Το γεγονός ότι δεν υπάρχει καμία πρόθεση να ενισχυθούν τα υγειονομικά συστήματα. Ότι είναι πιο βολικό να μαντρώνεις ανθρωπιστικά τις κοινωνίες, από το να να φτιάξεις ένα σύστημα υγείας με αντοχές.
Μη χαλαρώνεται, να 'στε σε εγρήγορση, ο ειδικός παραμονεύει να καταδικάσει τον αιρετικό που δεν πιστεύει.
Κι οι γυμνοσάλιαγκες τσανακογλύφτες κι αυτοί που έχουν γεννηθεί πεθαμένοι κι αυτοί ξεχάσανε ότι είναι ζωντανοί, αναζητούν τον λευκό Ιππότη καίγοντας ταυτόχρονα άπιστους αιρετικούς που δεν πιστεύουν στον θεό της Επιστήμης [4]
Πορνογραφική φαντασίωση
...όπου δυσφορία αναφύεται όταν τρακάρεις με το στούντιο της προκάτ φαντασίωσης όπως ο Τρούμαν στο Τρούμαν. Κι η πορνογραφία σε οποιαδήποτε μορφή της συνδέεται με μια προκατασκευασμένη φαντασίωση. Της οικογένειας του κόμματος του θεού. Καθώς την παίρνεις μάτι δυσφορείς μέσα από την κλειδαρότρυπα του ανεκπλήρωτου. Και συμβαίνει
όπου καταλαμβάνεται ο Τόπο της γεννημένης φαντασίωσης. Και αρχίζει η απελπισμένη κατα-δίωξη
από το ανέφικτο του ίδιου του μέλλοντός σου...
Πορνογραφία λοιπόν (υπερμεγένθυση μιας λεπτομέρειας - έτσι φιλμογραφούν στα πορνό - αυτή είναι η έννοια της κλειδαρότρυπας μια ανατομία, αφαίρεση μιας λεπτομέρειας και ξεχείλωμά της) καθώς οι δύσμοιροι αιχμάλωτοι της προκάτ φαντασίωσης παίρνουν μάτι την επιθυμία και τεστάρουν να δουν αν είναι πραγματική. Φαντασιώνονται το Πάθος μα δεν μπορούν αν ονειρευτούν την Ανάσταση. Καθώς οι ίδιοι έχουν απολέσει την φαντασίωση στην μορφή του επιθυμητικού μέλλοντος της Ανάστασης. Η Ανάσταση ως η φαντασίωση της επιθυμούσας απόλαυσης. Η εύρεση του Τόπου της Φαντασίωσης. Όποιος έχει χάσει το μέλλον του καταφεύγει σε υποκατάστατα κάποιας μορφής πορνογραφίας. Ακόμη και αυτής της αυτοκαταστροφής.
__________________________________________
(Manufactur of Madness) σε μετάφραση του Κλεάνθη Γρίβα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου