Κυριακή 29 Μαρτίου 2020

Αυτοάνοσος καπιταλισμός, η επιδημία της πανικόβλητης φαντασίωσης

Βινιέτες εγκλεισμού στο πειθαρχείο  της Κοιλάδας του Φόβου


-Γιατί βλέπεις το σώμα σου ένα συνονθύλευμα από επιτηρούμενα όργανα;
-Γιατί μου το 'πε ο ειδικός!
-Μόλις έγινε το σώμα σου χωράφι που θα τ' οργώνουν οι κάθε λογής ειδικοί. Πάντα με το αζημίωτο...


Πεθαίνοντας από ασφυξία.

Σε καιρούς από δεκαετίες ασφυκτικούς, άνθρωποι πεθαίνουν από ασφυξία. Πεθαίνουν διότι είχαν ήδη καταστεί νεκροζώντανοι. Η σύγχρονη αντίληψη της ιατρικής είναι διαχειριστική και όχι ιαματική. Γίνεται διαχείριση συμπτωμάτων και εφαρμογή πρωτοκόλλων στατιστικής οργάνων. Όχι θεραπείας. Όχι θεραπεία μιας ψυχοσωματικής οντότητας που είναι ο άνθρωπος, ο ζωντανός. Ρωτήστε γιατρούς που είναι θεράποντες, έχουν ανοιχτή σκέψη και θα σας το βεβαιώσουν. Ρωτήστε γιατρούς που είναι εγκλωβισμένοι διαχειριστές στα συμφέροντα των πρωτοκόλλων και θα σας λοιδορήσουν.

Κι αρχιερείς του Φόβοι και οι πονηροί πολιτευτάδες υπόσχονται ότι θα καταργήσουν τον  θάνατο. Βάζοντας την ζωή σε αναστολή. Ριζώνουν τα λόγια τους σε όσους ξέχασαν να ζήσουν. Σε όσους έγιναν πρόθυμα σφάγια. Κι αυτοί  με τρόμο ανακαλύπτουν ότι δεν εξαγόρασαν ζωή αλλά μια σαπουνόφουσκα χρεοκοπημένης φαντασίωσης. Όλοι αυτοί ζαρώνουν τρεμάμενοι και παρακαλούν για ακόμα 5 δράμια ακινητοποιημένου χρόνου, χρόνου σε αναστολή. Και γίνονται εξαπτέρυγα και ντουντούκες στο Μεγάλο Ευαγγέλιο του Φόβου και της Ενοχής.  Πρόθυμοι διάκονοι της πανικόβλητης φαντασίωσης που έχει προσβάλλει τους γραμματείς και Φαρισαίους της εποχής μας. Πρόθυμοι να δώσουν όσα σφάγια από εμάς απαιτούνται για να εξαγοράσουν λίγη ακόμα ακινητοποίηση. Λίγη ακόμη αναστολή του συντελεσμένου θανάτου τους.

Μες την Κοιλάδα του Φόβου οι παπαγάλοι πιάσανε δουλειά. Παπαγάλοι ρίχνουν τα μπετά να φτιάξουν ταφόκλιμα. Κι όλα τα χαϊβάνια ζαρωμένα καθς είναι στην γωνιά, κουνάν πάνω κατ το κεφάλ και κράζουν "ω τι κόσμος Κούλημου Μπαμπά".

Στην κοιλάδα του Φόβου όπου παραδόθηκαν όλοι πρόθυμα στον Κυβερνήτη για να βυθιστούν με άνεση στον βελούδινο Φόβο. Και μη χειρότερα λεγόταν σε κάθε χειρότερο [1]. 

Ρευστοί καιροί, σκληρή επιτελεστικότητα.
Όπου άνθρωποι και κοινωνίες ρευστοποιούνται μέσω μιας εικονικής πραγματικότητας που καταλήγει σε μειωμένη πραγματικότητα. Ζωή σε αναστολή. Ο ύστερος Καπιταλισμός έχει μπει πλέον σε επιθανάτιο ρόγχο. Μετά από 13 χρόνια όπου ήταν ζόμπι καπιταλισμός. Ήρθε μια πανικόβλητη φαντασίωση και πλέον αποδομεί το οικονομικό του σώμα. Στριφογυρνάμε γύρω από μια άβυσσο είναι-προς-Θάνατο. Οι νεκροί τραβάνε και τους ζωντανούς στον τάφο...

Όποτε και όπου ανα-ζητούνται θυσίες, ακολουθούμε ως σφάγια εν ονόματι του οτιδήποτε θα βαφτίζεται πρωτοφανές. Πολύ πολύ παλιότερα καίγανε παιδιά ή κυνήγαγαν ανθρώπους, πάντα στο όνομα της αναγκαιότητας. Για να βγει ο ήλιος ή για να ρίξει βροχή , να σταματήσει η επιδημία[2].
Οι ήδη νεκροί πηγαίνουν πηγαίνουν με προσμονή ζωής, στον όρθιο τάφο του σπιτιού τους, να χτιστούν.


Κλειδαμπαρωμένοι στην κοιλάδα του Φόβου:
Όταν στα πλαίσια του Δόγματος Σοκ έγινε ένας απίστευτος πολιτειακός μετασχηματισμός στις ΗΠΑ, το αποτέλεσμα το βιώνουν οι Αμερικανοί με μια άνευ προηγουμένου έκρηξη επιθετικότητας τόσο ατομικής όσο και κρατικής (οι άνευ λόγου εκτελέσεις από αστυνόμους δίνουν και παίρνουν).
Εάν στα πλαίσια του Δόγματος Σοκ, αυτό επικρατήσει σε Ελλάδα και Ευρώπη, αν γίνει καθεστώς το βασίλειο του Φόβου, τότε αυτό θα αυξήσει την κοινωνική παθογένεια. Ποια η μορφή που θα λάβει δεν γνωρίζω. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι ο φόβος τρελαίνει τους ανθρώπους και η ανελευθερία η ρητή και κυρίως η άρρητη αρρωσταίνει & σκοτώνει, καθώς καθιστά το μέλλον απειλητικό και τερατώδες.

Όπου οι Αρχιερείς του Φόβου και οι Πονηροί Πολιτευτάδες έχουν το προνόμιο της απόλυτης ερμηνείας
Πάντα υπάρχει ευλογοφανής αιτιολόγηση ακόμα και στο κυνήγι μαγισσών , ακόμα και στην πλέον παρανο-ιϊκή κατάσταση.
Κι όπου η τυφλή πίστη κι ο επιστημονισμός οδηγούν σε αλάθητα
Κι όπου εκκινώντας από φαινομενικά ορθολογικές παραδοχές καταλήγεις σε πολύ ανορθολογικές ερμηνείες...
Ανελευθερίας....
Βάζοντας αλυσίδες αναφοράς για να σπάσουν αλυσίδες μεταφοράς...


Αυτό το πολύ βολικό όταν το πλαίσιο είναι τελείως ρευστό. Το ερμηνεύεις κατά το δοκούν. 'Όπως βολεύει κάθε φορά ώστε, στο αποτέλεσμα να πέφτεις πάντα μέσα. Αν σου ξεφύγει ο παρανοϊός φταίνε τα κακά παιδιά , αν δεν σου ξεφύγει έπραξες σωστά.
Ακινητοποιημένη ζωή για να σωθεί η ζωή. Πίστη με άμφια Επιστήμης...

-Μα η Ιταλία....
-Ναι αλλά κι η Κορέα...
-Στην Ιταλία πεθαίνουν..
Δεν έχω ζήσει ακόμη, έχει ζήσει ένας άλλος την ζωή μου...
...δεν θέλω να πεθάνω, σταμάτα την ζωή, θέλω μια ζωή...
- Σταματώντας την ζωή δεν θα γίνεις αθάνατος, ζόμπι θα γίνεις που θα φυτοζωείς σε αναστολή, λάθος στα είπε ο Φόβος με την διχαλωτή γλώσσα...


Στρατιωτικά Καψώνια συλλογικής τιμωρίας.
Καρότο και μαστίγιο επικρατούν στην κοιλάδα του φόβου. Μην παραβγεις έξω διότι αν έχεις ανοσία στον φόβο σε περιμένει το μαστίγιο και η κοινωνική χλεύη. Πως τολμάς να μην φοβάσαι τον μπαμπούλα. Κάτσε κλειδωμένος για να μην πέσει συλλογική τιμωρία. Εσύ θα φταις για την τιμωρία που θα υποστούν όλοι. Εγώ είμαι απλά το όργανο της λογικής του Φόβου.
Ζωή στην φορμόλη για να σωθεί η ζωή.


Στο Βασίλειο του Φόβου αγνοώντας την ιστορία:
"Είναι παγκόσμιο το φαινόμενο και οι ελίτ δεν είναι ανόητες ώστε να αυτοκτονήσουν οικονομικά" (πόσες φορές ακόμα θα την πληρώσουμε αυτή την ολιγόψυχη Αριστερή παραδοχή).
Στον Α ΠΠ οι ελίτ (Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Ρωσία) αυτοκτόνησαν πολιτικά & οικονομικά μαζί με το μεγαλύτερο μέρος της 2ας Διεθνούς. Τρεις οι εξαιρέσεις: Ζορές Λούξεμποργκ, Λένιν. Ο ένας δολοφονήθηκε, οι άλλοι δύο υπέστησαν νευρικό κλονισμό με αυτό που έζησαν.
Το τέρας που τράφηκε από τον φόβο πολλών , δεν θα φύγει. Μας κατσικώθηκε στον σβέρκο.
Και δεν θα χρειάζεται κανέναν ιό , είτε φαντασιακό είτε πραγματικό. Άλλο πράμα η αθανασία άλλο ο νεκροζώντανος κι άλλο ο απέθαντος. Τα ζόμπι θα είμαστε εμείς θέλουμε δεν θέλουμε να είμαστε ζόμπι. Ζωή σε αναστολή.


Στο βασίλειο το Φόβου και του Ζόφου σαν έτοιμοι κάποιοι από πάντα , χειροκροτούν τον γυμνό βασιλιά.
-Τι έχουν τ' άτιμα και σαλεύουν;
-Ε σκοτώστε τα επιτέλους για να ζήσουν...
[3]


Ανταπόκριση από την Κοιλάδα του Φόβου:
-Πότε θα λογαριαστούμε;
-Μετά...
-...με ληγμένη την επιταγή

Και τώρα σιγά σιγά όποιος έκανε την αρχική συναίνεση στην πρωτοφανή κατάσταση θα κοιτά τ ανάμεσα στο δίπολο των καθρεφτών
-θα σωθώ δεν θα σωθώ...

 
...και κάπως έτσι θα ρουφήξουμε τ' αυγό στο όλο και πιο στενό κελί μας. Αυτό το κάποτε αυτονόητο θα χαθεί σε μια διαχειριστική και λεόντεια διαπραγμάτευση με την (κάθε) κυβέρνηση. Και κάπως έτσι επαληθεύονται και τα 5 στάδια της κομφορμιστικής ψυχολογίας με τελευταίο στάδιο την αποδοχή.
Καινούριες ευκαιρίες ανοίγονται για τους εύπλαστους..


-Δάκρυα μόνο για τους πεθαμένους. Οι ζωντανοί άξιοι μόνο ενοχής!
-Μην νευριάζεις τον μπαμπαΚούλη! Αφού είσαι ζωντανός άξιος είσαι μόνο να δουλεύεις σιωπηλά, με μετρημένες τις μετα-κινήσεις
- Αδιαμαρτύρητα! ...χάρη σου κάνουμε

Κι έτσι από εδώ και πέρα και βόμβα διασποράς θα είσαι και μπατίρης και ένοχος καθώς επιμένεις να είσαι ζωντανός κι όχι νεκροζώντανος



Προβλέψεις καφετζούδες και μαντείες στην Κοιλάδα του Φόβου.
Ο μέγας αρχιερέας της ατομικής ευθύνης που τώρα πετάει διάφορα μύρια σε νούμερα, τα χε μπερδέψει κάπως πριν καιρό. ¨Ή μήπως τότε τα 'λεγε σωστά. Τ' άτακτα παιδάκια όμως τα απειλούμε πάντα με πειθαρχείο...
Διεστραμμένη Πίστη με άμφια Επιστήμης


Μπατίριδες, κλεισμένοι κι ένοχοι [4]









___________________________________________


[1]
"Ο αριστοτέχνης προπαγανδιστής όπως ο ειδήμων διαφημιστής αποφεύγει να απευθύνεται εμφανώς στο συναίσθημα και ψάχνει να βρει ένα τόνο που να ταιριάζει στην πεζότητα της σύγχρονης ζωής – ξερό γλυκερό, προσγειωμένο. Ο προπαγανδιστής δεν διαδίδει «σκόπιμα προκατειλημμένες» πληροφορίες. Ξέρει ότι οι εν μέρει αλήθειες είναι πιο αποτελεσματικά μέσα εξαπάτησης από τα ψέματα. Έτσι προσπαθεί να εντυπωσιάσει το κοινό με στατιστικές οικονομικής διόγκωσης που αμελούν να δώσουν το έτος με βάση το οποίο υπολογίζεται η διόγκωση , με ακριβή αλλά δίχως νόημα στοιχεία για το βιωτικό επίπεδο - με ανεπεξέργαστα και ανερμήνευτα δεδομένα , με άλλα λόγια , από τα οποία το κοινό καλείται να βγάλει το αναπόφευκτο συμπέρασμα ότι τα πράγματα πηγαίνουν καλύτερα και συνεπώς , το παρών καθεστώς είναι άξιο εμπιστοσύνης του λαού ή ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕΡΙΑ , ΟΤΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΥΟΥΝ ΤΟΣΟ ΓΟΡΓΑ ΩΣΤΕ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΔΩΘΟΥΝ ΣΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΚΤΑΚΤΕΣ ΕΞΟΥΣΙΕΣ ΓΙΑ Ν’ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ ΤΗΝ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗ ΚΡΙΣΗ . Χρησιμοποιώντας ακριβείς λεπτομέρειες για να υπονοήσει μια παραπειστική εικόνα του συνόλου , ο πονηρός προπαγανδιστής κάνει την αλήθεια κύρια μορφή του ψεύδους.
"Η κουλτούρα του ναρκισσισμού" σελ 82 Κεφ Η Κοινοτοπία της ψευτοαυτογνωσίας : θεατρικότητα της πολιτικής και της καθημερινής ζωής"


[2]
Διάγγελμα Προέδρου της Δημοκρατίας 25/03/2020
"Να θυσιάσουμε προσωρινά ατομικές μας ελευθερίες, για να προασπίσουμε το υπέρτατο συλλογικό αγαθό της δημόσιας υγείας. Τα νέα αυστηρά μέτρα που ισχύουν είναι απαραίτητα για την αντιμετώπιση της κρίσης."
http://www.presidency.gr/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%ae%ce%bd%cf%85%ce%bc%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%80%cf%81%ce%bf%ce%ad%ce%b4%cf%81%ce%bf%cf%85-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%bf/


[3]
«Το να τρέχεις στον δρόμο είναι ένας τρόπος παραβίασης των υποχρεώσεών σου ως πολίτη...Οχι στο τζόγκινγκ, ακόμη και το μοναχικό: είναι ένας τρόπος για να εκθέσεις τον εαυτό σου, καθώς και την κοινωνία στην μόλυνση», δήλωσε ο Μαουρίτσιο Καζάσκο, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής και της Ιταλικής Ομοσπονδίας Αθλητιάτρων στην Corriere della Sera.

[4] "Τα παραπάνω αναφέρει στο Iatronet ο Σωτήρης Τσιόδρας, καθηγητής Παθολογίας - Λοιμώξεων της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ και επιστημονικός συνεργάτης του Εθνικού Οργανισμού Δημόσιας Υγείας (ΕΟΔΥ).
Ο καθηγητής είναι καθησυχαστικός και επιχειρεί να βάλει τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση:
Κύριε καθηγητά, ποια είναι τα χαρακτηριστικά του νέου κοροναϊού;

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ), πρόκειται για έναν νέο κοροναϊό, ο οποίος εμφανίζει χαμηλή μεταδοτικότητα και μειωμένη θνησιμότητα σε σχέση με τον SARS και MERS"

 https://www.iatronet.gr/eidiseis-nea/epistimi-zwi/news/53761/swt-tsiodras-poso-apeilitikos-einai-o-koronaos-tis-kinas.html?fbclid=IwAR2l9Gjdru-vPrXbZxOhpFaApAnvis4lF2SpNnVP-Q6CLEVOCPwxOugvtu0

Πέμπτη 19 Μαρτίου 2020

Εν δυνάμει φονιάδες...


-Στο άνοιγμα ελοχεύει...
-Τι;
-Το μέλλον σου ο τόπος...
-Δεν μπορώ δε το αντέχω το μέλλον το φοβάμαι...
-... τον τόπο της Χαράς σου;
-τι χαζά είναι αυτά που λές. Πάντα χαζά τα λες. Ασφυκτιώ. Πάω ν' ανα-μετρηθώ στο υϊκό μου φορτίο...
 ... να μου ορίσει η δοσολογία των χαπιών αν-ασφάλειας.
-Ψυχή έχεις;

-όχι την πούλησα για ένα κομμάτι βελούδο, να ντύσω τους τοίχους, να
 μην είναι γυμνοί, να μην είμαι απογυμνωμένη, να μη με πονάει η θηλιά...
 Νιώθω μιαν ανησυχία αλλά μου χουν πει να στέκομαι

 ανάμεσα σε δυο καθρέφτες.

Επιδημία του Φόβου & οι εν δυνάμει φονιάδες.

Ο μπαμπούλας της Λομβαρδίας στην Ιταλία καραδοκεί, από το μέλλον, στο άγνωστο του ανοίγματος.
Οι ίδιες οι επίσημες ανακοινώσεις (παγκοσμίως) έχουν παραδεχτεί ότι εκτιμήσεις βασίζονται σε παραδοχές [1].

Ο πανικός διαδίδεται ως πυρκαγιά στην αποξηραμένη από τον φόβο σκέψη. Εις το όνομα της ιερής, ακαθορίστου και πανταχού παρούσας Αναγκαιότητας.

Εις το όνομα της ιερής, ακαθορίστου και πανταχού παρούσας Αναγκαιότητας:
Ποινικοποίηση της παρέας, ενοχοποίηση της βόλτας, ενοχοποίηση του αγγίγματος κι η ποινή: εγκλεισμός στο σπίτι! Ένοχοι όλοι εκ προοιμίου.

Εις το όνομα της ιερής, ακαθορίστου και πανταχού παρούσας Αναγκαιότητας
Είσαι, εσύ κι εσύ κι εσύ ένοχος! και να μην έχεις την ασθένεια θεωρείσαι ότι την έχεις. Συλλογική ευθύνη. Γι αυτό και είσαι ένοχος.
Όλα αυτά βασισμένα σε ένα ρευστό πλαίσιο πλήρους ασάφειας. Μπορεί βολικά να πάρει οποιοδήποτε σχήμα. Να χωρέσει οποιοδήποτε περιεχόμενο.  Όλοι κλεισμένοι στο κουκούλι ασφυκτιώντας από το προστακτικό βελούδο που μας πνίγει.

Ο σύγχρονος λαβύρινθος είναι η αναπαραγωγή ενός ψέματος με αλλεπάλληλα στρώματα προσομοίωσης που εξατμίζει την αλήθεια. Υπάρχει κάτι σε αυτή την πράξη που δείχνει προς μία και μόνη πραγματικότητα, αυτή του κυνισμού. Υπάρχουν ολόκληρες πρακτικές  που στοχεύουν σε μια διαχείριση της πραγματικότητας, σε μια σχετικοποίηση του Τόπου. Αρχαιότατες τεχνικές ισοδυναμίας ανάμεσα στο έτσι στο γιουβ-έτσι και στο κοκορ-έτσι.

Το τέλειο έγκλημα: Δεν υπάρχει! Πάντα υπάρχουν οι πατημασιές και οι κηλίδες  που επικαλούνται την πράξη του εγκλήματος, του φόνου.
Αναζητούν τα μάτια που βλέπουν τ' αυτιά που ακούν. Που δεν είναι φραγμένα με λέπια χτισμένα από φόβο.

Εις το όνομα της ιερής, ακαθορίστου και πανταχού παρούσας Αναγκαιότητας μπορούν όμως να διασπαρούν όμοια ίχνη που επικαλούνται επίσης την αλήθεια. Κι έτσι γεννάται η σύγχυση που ξαφνικά αποπροσανατολίζει, ξαφνικά ουρανός και γη γίνονται εναλλάξιμα και ανταλάξιμα. Και τότε είναι που ο άνθρωπος απανθρωπίζεται. Χάνεται η διάκριση της πραγματικότητας χάνεται κι ο Τόπος όπου μπορείς να σταθείς. Ασφυκτιάς κι εκρηγνύεσαι.  Και τότε σε χαρακτηρίζουν ραδιενεργό και όχι  άνθρωπο. Σε χαρακτηρίζουν σύμπτωμα. Σε χαρακτηρίζουν αντικοινωνικό  φορέα της ασθένειας. 

Εις το όνομα της ιερής, ακαθορίστου και πανταχού παρούσας Αναγκαιότητας τα παιδιά από εδώ και πέρα θα λέγονται βόμβες διασποράς [θανάτου].

Όλα αυτά έχουν καλλιεργηθεί δημιουργώντας  την εύφορη κοιλάδα του θανάτου. Καλλιεργώντας την αντίληψη του Χρόνου ως αναπόφευκτη Βία. Ως την έσχατη Βία του Θανάτου. Ο χρόνος ως  Κράτος Βίας & Θανάτου. Η Σωτηρία ως απελευθερωμένος χωροχρόνος (Τόπος Χαράς), αυτό  το απελευθερωτικό μήνυμα , το χαρμόσυνο νέο  δεν καταργεί τον χρόνο , περνάει δια μέσου της Φθοράς & αλλάζει τον χρόνο από μια πορεία προς την φθορά και τον θάνατο εν μέσω ματαιότητας σε μια πορεία εκπληρωμένου βιώματος.  Και εδώ ξάφνου ευρισκόμαστε στο ξέφωτο της επιθυμητικής ροής…
Κάπου όταν το μέλλον δεν υπόσχεται φθορά και θάνατο, τα σώματα ανασταίνονται, οι ορθο-"λογικοί" τρελαίνονται, οι αν"ευσεβείς" σκαναδάλιζονται. Οι ασθένειες υπερνικώνται. Θαύματα ιατρικά και άλλα, που συμβαίνουν αν νιώσει ο άνθρωπος ότι το μέλλον  δεν είναι συνώνυμο της Απειλής...


Κυβερνήσεις
της εμπορευματοποίησης, το από δεκαετιών εμπόριο του καταβροχθιστή  Χρόνου, την κοπανάν από τις ευθύνες τους. Διαχέοντας την ευθύνη σε όλη την κοινωνία στον καθένα ατομικά.
Ασθενούν οι κοινωνίες όταν εκβιάζονται οι επιλογές ανάμεσα  στο κακό , στο χειρότερο και στο θανατερό. Την κοπανάν αυτοί που εγκλημάτησαν κατά συρροή, μέσα από την καλλιεργημένο και γόνιμο πλέον χωράφι του φόβου και τρόμου. Με την συναίνεση της Αριστεράς που αρεσκόταν στον στείρο επιστημονισμό, όταν δεν εξαγοραζόταν για να ρίχνει στρακαστρούκες στο αέρα αντί για εύστοχες βολές. Να μιλήσει με ρήμα του λόγου που να καίει τους κατά συρροή δολοφόνους των κοινωνιών. 
 

 Αν θεωρούμε τους ανθρώπους ψυχοσωματικά όντα και όχι απλώς μια κινητή έκφραση βιοχημικών διεργασιών που καταλαμβάνει 1 τετραγωνικό μέτρο, κρατώντας αποστάσεις, τότε η κουβέντα για την επιδημία και την ασθένεια μπορεί να εκκινεί. Και ν' αναζητεί αυτό που κάνει τον άνθρωπο να υποφέρει ψυχοσωματικά να νιώθει το μέλλον αποκλεισμένο κι έτσι να υπόκειται σε ενδογενείς (αυτοάνοσα, καρκίνοι) ή εξωγενείς (λοιμώξεις) ασθένειες. Μήπως αντί για την παράλυση του χρόνου,  κάποτε να ξεκινούσε η διερεύνηση, πραγματική ιχνηλάτηση της ασθένειας;
Όχι της στατιστικής καταγραφής συμπτωμάτων και παρατηρήσεων επί της βιοχημείας. Καθώς και στην κλασσική ιατρική ο παράγοντας της ψυχικής ευεξίας καθορίζει την πορεία ενός ανθρώπου σε σχέση με μια ασθένεια .

Είμαστε στο τέλος Εποχής... 
Άραγε ο επόμενος χειμώνας με την έξαρση της εποχικής γρίπης μας περιμένει. Μας  περιμένει κι ένα ακόμη κλείδωμα των εν δυνάμει φονιάδων, για το κοινό καλό;

___________________
[1]
"Σύμφωνα με τον κ. Τσιόδρα, η διασπορά του ιού συνεχίζεται σε παγκόσμιο επίπεδο με περισσότερα από 208.000 κρούσματα και περισσότερους από 8.200 θανάτους. Με βάση τα διεθνή δεδομένα, η θνητότητα κυμαίνεται από 0,005% έως και 1%, αλλά με αρκετή αβεβαιότητα.
Εμείς πέραν των ανωτέρω που σας είπα, χρησιμοποιούμε και μαθηματικά μοντέλα, που έχουν ως βάση τους τα χαρακτηριστικά του ιού, τα σοβαρά νοσηλευόμενα περιστατικά και τους θανάτους."
https://www.aftodioikisi.gr/ipourgeia/koronoios-apagoreyontai-oi-synathroiseis-ano-ton-10-atomon-prostimo-1-000-eyro/?fbclid=IwAR2mFA6PziCWFhe4Ftk5zBJsdQXfqkCZVjBxaKeAZqjKL11fl_9Zs12mob0




Το γάλα της Φορμόλης

Ευρισκόμεθα εμείς οι γιατροί προ ενός ασθενούς επί της χειρουργικής κλίνης, μικρέ ανθρωπάκο...[1] Ο Κάρολος είχε γράψει για τον νομοτελειακό...

Αναγνώστες