Το γάλα της Φορμόλης

Ευρισκόμεθα εμείς οι γιατροί προ ενός ασθενούς
επί της χειρουργικής κλίνης, μικρέ ανθρωπάκο...[1]

Ο Κάρολος είχε γράψει για τον νομοτελειακό ιμπεριαλισμό στον καπιταλισμό...

Αυτό που δεν μπορούσε να δει, είναι οι μελλοντικές μορφές του ιμπεριαλισμού. Όπου ήδη μετά το δόγμα Μονρόε δεν χρειάζονταν οι κλασικές μορφές της εδαφικής κατάκτησης με στρατιωτική παρουσία, για να έχεις μονοπωλιακά αγορές και φτηνούς εργάτες. Και μετά τον 2ο ΠΠ η κλασσική αποικιοκρατία αναγνωρίστηκε μεν ως απαράδεκτη ηθικά από τις κρατικές εξουσίες. Αντικαταστάθηκε δε από την οικονομική αποικιοκρατία παράγοντας τις αποικίες χρέους. Και μια ολοκληρη σειρά από κράτη σε διάλυση (failed state). Στην εποχή που ζούμε αποικιοποίηση γίνεται στο σώμα μας. Και συμβολικά μέσω χρέους[2] και πλέον πραγματικά με την βιο-πολιτική που εφαρμόζεται με αφορμή την επιδημία sars-cov2. 
[Παράγει ήδη ανθρώπους σε διαρκή κρίση - failed people...]

Τους μαζικούς πειθαναγκαστικούς εμβολιασμούς μπορεί κάποιος να τους δει, ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ως ευρείας κλίμακας τεστ για συμπίεση του κόστους ανάπτυξης νέων φαρμακευτικών πλατφορμών.

....με κάποιες παρενέργειες...(Επί του παρόντος, οι εκτιμήσεις μας δείχνουν ότι πρέπει να δεχτούμε τέσσερις θανατηφόρες και 16 σοβαρές παρενέργειες ανά 100.000 εμβολιασμούς για να σώσουμε τις ζωές 2-11 ατόμων ανά 100.000 εμβολιασμούς, θέτοντας κινδύνους και οφέλη στην ίδια τάξη
 μεγέθους.) [3]

Με μια κουβέντα συμπιέζεται το κόστος ανάπτυξης ενός νέου και πολλά υποσχόμενου (σε κέρδη) προϊόντος. Επειδή εξουσία και οικονομικές δυνάμεις έχουν συμβιωτική σχέση , επωφελήθηκε και η εξουσία, δρομολογώντας δοκιμάζοντας νομικά όπλα αυταρχισμού και ολοκληρωτισμού. Ξεμπερδεύοντας de facto πολιτειακά και κοινωνικά με τα κομμάτια εκείνα διασφάλισης ελευθεριών που τους δυσκόλευαν την ζωή, στον κοινωνικό & πολιτειακό μετασχηματισμό, που έχει δρομολογηθεί. 

Το γάλα της φορμόλης μεγαλώνει ανασφαλή παιδιά....

Η ζωή από περίκλειστα κελιά που είναι ασφαλείς χώροι. Ασφαλείς από την ίδια την ζωή. Αυτό καλλιεργείται μέσω της ψυχολογικοποίησης/ιατρικοποίησης  ως νόημα της ζωής εδώ και 40-50 χρόνια.

Η ασφάλεια ως νόημα ζωής με μικρά ελεγχόμενα διαλείμματα σε τόπους ελεγχόμενης χαράς (ΝτίσνευΛαντ , Αλλου! Φαν παρκ κοκ) . Η ζωή ως μια σειρά από check list/check up για να τσεκάρεις αν ως (βιολογικός/ψυχικός μηχανισμός) μηχανισμός δουλεύεις καλά...
Αν κουμπώνεις λειτουργικά στον κοινωνικό μηχανισμό...

 Όσοι έχουν ενδώσει στην ιδεολογία των check list  φόβου λυπάμαι, τους έχω κακά νέα. Ο φόβος θα επεκταθεί σε μια πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα φοβία. Όσο θα υπακούν στην λογική του φόβου, όσο λογική κι αν εμφανίζεται , τόσο θα τους κάνουν τηγανητά τα ήπατα, παράλογες φοβίες. Που είτε θα μεταμφιέζεται σε λογική καθώς θα έχει εύλογα πάτημα σε κάτι συγκεκριμένο είτε θα είναι πλήρως διάχυτη ρευστή και θα τους διαπερνά, απομυζώντας τους από ζωή. Θα βρεθούν και 5-6 γκουρού που θα πουλάν φύκια (ήδη έχουν βρεθεί πχ ο κος Μόσιαλος). Ευρισκόμενοι βέβαια σε πλήρη σύγκρουση συμφερόντων

Ρευστοί καιροί [4]

Έχει ρευστοποιηθεί η ζωή, σε ένα μισοχωνεμένο και ξερασμένο χυλό αν-ασφάλειας. Αναπαράγωντας το αδιέξοδο ιδεολογικό μόρφωμα της πανταχού παρούσας απειλής. Αυτό που μας ήρθε straitgh through USA. Υιοθετήθηκε από την Αριστερά. Αλλεπάλληλα στρώματα απειλής, κοινωνικού χρέους ρυθμιστικών κανόνων και ηθικής υποχρέωσης. Κι ενοχής. Η καλύτερη επένδυση . Κάνε τους όλους υπό-χρεους ενοχής και τους έχεις καταστήσει πλαστελίνη.
Πόσοι έγκλειστοι είναι συνειδητά Truman [5], προτιμώντας να βιώνουν μια ζωή σε δομημένους κανόνες safe places φυλακών, κουμπώνοντας χάπια για να βγάλουν πέρα με την λιγότερη ανάσα και την την εκρηκτικότερη παρουσία πανικού.

Η χαραμάδα αισιοδοξίας είναι ότι η τεχνοφεουδαρχία είναι μια μορφή φεουδαρχίας με τα καθρεφτάκια και τις χάντρες δικαιωμάτων. Ένα σύστημα κοινωνικών σχέσεων που έχει ξεπεραστεί εδώ και αιώνες. Θα καταρρεύσει όχι διότι υπάρχει γραμμική πρόοδος τη ς κοινωνίας , αλλά διότι είναι ξαναζεσταμένο φαΐ, ένα αμάξι μια σακαράκα, που απλά του έχουν γυαλίσει με μαγικά ζουμιά τις λαμαρίνες. Ακόμη κι αν υπάρχει η τεχνική της διαρκούς εξωγενούς απειλής (επιδημία, φυσική καταστροφή ή ότι άλλο πλασάρουν) , βρίσκεται σε πλήρη αποσύνδεση με την κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα της ενδογενούς απειλής, όπου περισσεύει οικονομικά μεγάλο μέρος της κοινωνίας (μην ξεχνάμε στον Καπιταλισμό η κοινωνία είναι μηχανισμός υπεραξίας).  Ο καπιταλισμός πλέον αδυνατεί να παράσχει ένα ικανοποιητικό επίπεδο ζωής. Υπάρχει μια αντιστροφή που θα μεγαλώνει: Τα 2/3 της κοινωνίας θα βρίσκονται εκτός οικονομικής παραγωγής. Θα είναι αποκλεισμένα απορρίμματα εντός ενός αποκλεισμένου χωροχρονικά νοήματος. Αυτό γεννά εξεγέρσεις και καμιά φορά πετυχημένες επαναστάσεις.

_________________________________________

[1] Απόσπασμα από ανάρτηση του Καθηγητή Αιματολογίας Γρηγόρη Γεροτζιάφα
Ο Γ. Γεροτζιάφας και τo ερευνητικό κέντρο που διευθύνει αναπτύσσει ερευνητικά και εκπαιδευτικά προγράμματα χρηματοδοτούμενα από τις εταιρείες Sanofi, Pfizer, Leo, Stago.
""Στην πραγματική ζωή λοιπόν το θέμα τίθεται με απλό και σαφή τρόπο: «Κύριε θα κάνετε το εμβόλιο —αυτό που έχουν αποφασίσει αυτοί που ξέρουν— γιατί θα σας προφυλάξει από μια αρρώστια που μπορεί να σας σκοτώσει […] και δεν έχει μα και μου» ." 

https://info-war.gr/gerotziafas-peri-ypochreotikoy-emvol/?fbclid=IwAR0Bb1wS2hxvnocLiEkeE3AY4RWFE-_6tWx_4IKfLt32MxAkG4G6aYyQY1k

[2] χαρακτηριστικό παράδειγμα το φοιτητικό χρέος σε ΗΠΑ ΗΒ. Ένας φαύλος κύκλος όπου για να έχεις μια σχετική οικονομική ασφάλεια μέσω σπουδών , υπερχρεώνεσαι σχεδόν εφ' όρου ζωής για να αποκτήσεις το πτυχίο που θα εξαργυρωθεί σε οικονομική ασφάλεια.

[3] από μηχανική μετάφραση

"5. Συμπεράσματα Η παρούσα αξιολόγηση θέτει το ερώτημα εάν θα ήταν απαραίτητο να επανεξετάσουμε τις πολιτικές και να χρησιμοποιήσουμε τα εμβόλια COVID-19 με πιο φειδώ και με διακριτική ευχέρεια μόνο σε εκείνους που είναι διατεθειμένοι να αποδεχτούν τον κίνδυνο επειδή αισθάνονται ότι διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο από την πραγματική μόλυνση από την πλαστή μόλυνση . Ίσως να είναι απαραίτητο να μειώσετε τον ενθουσιασμό με νηφάλια γεγονότα; Κατά την άποψή μας, ο EMA και οι εθνικές αρχές πρέπει να ξεκινήσουν μια επισκόπηση ασφάλειας στη βάση δεδομένων ασφαλείας των εμβολίων COVID-19 και οι κυβερνήσεις πρέπει να εξετάσουν προσεκτικά τις πολιτικές τους υπό το φως αυτών των δεδομένων. Στην ιδανική περίπτωση, οι ανεξάρτητοι επιστήμονες θα πρέπει να διενεργούν διεξοδικές αναλύσεις περιπτώσεων των πολύ σοβαρών περιπτώσεων, έτσι ώστε να υπάρχουν τεκμηριωμένες συστάσεις σχετικά με το ποιος είναι πιθανό να επωφεληθεί από τον εμβολιασμό SARS-CoV2 και ποιος κινδυνεύει να υποφέρει από παρενέργειες. Επί του παρόντος, οι εκτιμήσεις μας δείχνουν ότι πρέπει να δεχτούμε τέσσερις θανατηφόρες και 16 σοβαρές παρενέργειες ανά 100.000 εμβολιασμούς για να σώσουμε τις ζωές 2-11 ατόμων ανά 100.000 εμβολιασμούς, θέτοντας κινδύνους και οφέλη στην ίδια τάξη μεγέθους. 

https://www.mdpi.com/2076-393X/9/7/693/htm?fbclid=IwAR3TJl78uKsy7wf-hIeT8GyYrp0-PVBGACvfsDOU_MbWUSZDZef8G3qaKeg

[4] Ρευστοί καιροί Η ζωή την εποχή της αβεβαιότητας - Ζίγκμουντ Μπάουμαν

"την ιδιαίτερα παραγωγική τελευταία περίοδο της ζωής του, προσπάθησε να ρίξει φως στην ανθρώπινη κατάσταση την εποχή της παγκοσμιοποίησης. Ανατέμνοντας τον σημερινό κόσμο, σε αυτό που ονομάζει συνθήκες "ρευστής νεωτερικότητας", πραγματεύεται την υποβάθμιση της δημοκρατίας, τον διαχωρισμό εξουσίας και πολιτικής, τον περιορισμό του κοινωνικού κράτους και την καλλιέργεια του φόβου από πολιτικούς, επιχειρηματίες και ανθρώπους των ΜΜΕ."

https://biblionet.gr/titleinfo/?titleid=146712

[5] Truman Burbank χαρακτήρας της ταινίας "Τρούμαν Σόου"

Το σαγηνευτικό πρόσωπο της Μεδούσας που σε πετρώνει.

Οι άσκοπες κυκλοφορίες,

 μαγικοί ασυμπτωματικοί,

επικίνδυνος o άλλος εξ ορισμού μολυσματικός

οι επόμενες 15 μέρες θα είναι κρίσιμες,
στην μόνιμη εντατική της κοινωνίας

Οι πούστηδες οι Εβραίοι και οι αράπηδες του 21ου αιώνα.

Το βολικό κακό

Το προσωπικό έγκλημα πάντα λογίζεται ως παράλογο, αιτιολογημένο κάποιες φορές, αλλά τελικά παράλογο, αδικαιολόγητο. Καθώς υπάρχει ένα πρόσωπο που μπορείς να το κατηγορήσεις Το μαζικό έγκλημα αυτό που γίνεται σε μια κοινωνία, πάντα είναι λογικό. Διότι υπάρχει ένας απρόσωπος μηχανισμός που προσφέρει τις απαραίτητες δικαιολογίες.
Και πάντα γραφειοκρατικά δικαιολογημένο. Φροντίζει και γι αυτό ο μηχανισμός πιστοποιημένης αυθεντίας της εξουσίας

Ανοιχτή υπεράσπιση νεοναζιστών κασιδιάρηδων της Λευκορωσίας. Στα πλαίσια πολιτικής και ιδεολογικής υποτέλειας, ειλικρινά δεν περίμενα να το δω σε πρωτοσέλιδο εφημερίδα του πολιτικού ριζοσπαστισμού. Οι ίδιες σελίδες βρίθουν τώρα από τον όρο γυναικοκτονία. 
Προσοχή στις πολιτικές αρθρώσεις μορφωμάτων που εργαλειακά αντιστρέφουν τα μεγέθη.

Άδειες κόγχες & ο Μενγκελικός νόμος 4682/2020....

Προς αποφυγή παρανοήσεων:

Ετούτη την περίοδο κρίνω ως μέγιστο ζήτημα, την πλήρη ιατρικοποίηση της κοινωνίας του υγειονομισμού ως πολιτειακή σχέση και την νομιμοποίηση του υγειονομικού απαρτχάιντ. Με αφορμή την λοίμωξη του SArs-cov2. Καθώς και το σφάξιμο παιδιών που συμβαίνει με την βιομηχανία ψυχικών "διαταραχών". Πάρα πολλοί γονείς "ανακαλύπτουν", μέσω της βιομηχανίας των ειδικών, με τρόμο "προβληματικά" παιδιά. Όταν προβληματικοί είναι οι ειδικοί που φτιάχνουν σταυρούς διάγνωσης όπου καρφώνουν πάνω τους παιδιά & έφηβους. ο γονιός με το βλέμμα καρφί του ειδικού καρφώνει το παιδί ως νόημα προβλήματος & το παιδί βλέπει ένα βλέμμα ειδικού και φόβο.
Το κενό συναντά το κενό, άδειες κόγχες...

Το άδειο βλέμμα που βλέπει πάντα απειλή

Ωραίο θέ(α)μα αυτό!

Το μέλλον που πάντα θα έρχεται με όρους απειλής και κλειστότητας

Και το βλέμμα σαγηνεμένο καρφώνεται καθηλώνεται σε αυτή την εικόνα κινδύνου και απειλής.

Με όρους πορνογραφίας. Μια αντίστοιχη καθήλωση που παθαίνει κάποιος σε εικόνες με την λογική του πορνό.
Ακόμη και ο λόγος ζουμάρισμα περί θύματος.

Ένα είδος υπερσεξουαλικοποίησης της ίδιας της εικόνας καταστροφής.
Η θυματο-λογίκευση ως πορνογραφική κατανάλωση. 

Μισαλλοδοξία 

Η κοσμική θρησκεία και η τυφλή πίστη στους κρατικούς θεσμούς βρίσκεται υπό πλήρη κατάρρευση.

Αυτό που βλέπουμε σε πολλούς ανθρώπους του αριστεροχωριου είναι η απεγνωσμένη προσπάθεια να σώσουν τα φαινόμενα της κοσμικής θρησκείας το ιερατείο και τον Θεό-ορθολογικό Κράτος-Επιστημονικός Θεσμός.

Αυτό βλέπουμε . Και θα σφάξουν πολύ κόσμο για να σώσουν αυτό. 

Είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα πιστεύεις και προσβλέπεις σε θεό/θεούς.  

Και έτσι δηλωμένα άθρησκος ασκείς θρησκευτικές πρακτικές.

Η πολιτική του ρευστού μέσα στο κενό δοχείο του σώματος

Η πριμοδότηση το προμοτάρισμα της ψυχολογικοποίησης και ο κομφορμισμός της παιδαγωγικής, η βιομηχανία διαγνώσεων διαταραχών στα παιδιά, η άκαμπτη και μονοδιάσταση νοηματοδότηση "εμφυλοποιήσεων" της παιδικής σεξουαλικότητας που στις ΗΠΑ έχει καταστεί εργοστάσιο παραγωγής πολιτικής επέμβασης στα σώματα παιδιών με χημική χειραγώγιση της εφηβείας (puberty blockers) , είναι μερικές από μόδες υποκατάστασης του πραγματικά ριζοσπαστικού πολιτικού λόγου.

Παρα-βλέποντας το κακό

Η απουσία λόγου για όλα αυτά, η μονοδιάσταση και άκαμπτη "έμφυλη" ερμηνεία , του κακού στις ανθρώπινες σχέσεις, απλά δείχνει την απουσία πραγματικά ριζοσπαστικού λόγου. Δείχνοντας το νύχι στην γροθιά του μηχανισμού της κοινωνικής καταπίεσης δεν ονοματίζεται πολιτικά πέραν της γροθιάς.
Δεν βλέπεις από που εκκινεί η γροθιά και που κατευθύνεται.

Όταν σιωπάς ή/και στηρίζεις την μετατροπή της κοινωνίας σε στρατόπεδο, όταν συναινείς στην κατάργηση του σωματικού αυτεξούσιου πως μπορείς να μιλάς επιτελεστικά κι όχι ρητορικά για την υφέρπουσα βία στις σχέσεις των ανθρώπων;

Όταν αναδεικνύεις την ΜΙΑ ΜΟΝΟ μορφή επιθετικότητας την φανερή κι επικεντρωμένη και όχι το γενικότερο πλαίσιο ποιοτήτων βίας της ζωής υπό διαρκή εποπτεία σε στρατόπεδο , εξ-υπηρετείς πολιτικά το γενικότερο πλαίσιο βίας.

Είναι λοιπόν ένας πολύ σοφιστικέ τρόπος να φωνάζεις περί εξουσίας δίχως να μιλάς πραγματικά για την εξουσία.

Το αποκλεισμένο μέλλον

Υπάρχει ένας μύθος γύρω από την αυτοκτονία (με αφορμή την αυτοκτονία ενός μετανάστη στην Ιταλία) που έχει καλλιεργηθεί από τους Ψ επαγγελματίες επειδή τους βολεύει στις ξεπέτες:
Αυτός του "αυτοκτονικού ιδεασμού".
Ούτε η επονομαζόμενη κατάθλιψη ούτε η επονομαζόμενη ψύχωση είναι η γενεσιουργός αιτία μιας αυτοκτονίας.
Γενεσιουργός αιτία είναι η προσδοκώμενη ζωή ως μια βέβαια μορφή πλήρους αποκλεισμού από το μέλλον.
Η βεβαιότητα της πλήρης απανθρωποιησης του αποκλεισμένου μέλλοντος ως μόνης δυνατότητας των ανθρωπίνων σχέσεων.
Είναι κάτι που έρχεται απ΄ έξω προς τον άνθρωπο (ως βίωμα και βιωμένη ύπαρξη - being & existence) κι όχι κάτι που εκπορεύεται από μέσα.


Καθώς είναι οντολογικό ζήτημα αυτό του απονεκρωμένο μέλλοντος που πνίγει τους ανθρώπους
Αν έχεις εκπέσει της οντολογίας σου , χρειάζεσαι ένα συμβολικό χαλινάρι ως υπερεγωτικό Νόμο απαγόρευσης που νοηματοδοτείται συμβολικά για να συμμαζέψει μια ζομποειδή κατάσταση ενορμήσεων
Η αγαπητική σχέση με τον έτερο (οντολογικά) είναι που καθιστά την επιθυμία τόπο (χωροχρονικά) χαράς κι όχι πηγή οδύνης λόγω ανεκπλήρωτου.

Αδιαπραγμάτευτα, [1]

... το Είναι, είναι  που αποτρέπει τις σχέσεις κτήσεις. Κι αυτές υπάρχουν εκατέρωθεν κι όχι μόνο από την μια μεριά.

 -Αφού δεν μπορώ να είμαι, ας κατ-έχω

Οι ντελεζιανές επιθυμητικές ροές έχουν κάποιο νόημα αν τις αντιληφθείς οντολογικά . Ως κάτι που εκπορεύεται , πλεονάζει επιθυμητικά κι εκπορεύεται.
Για να γίνει αυτό μόνο σε σχέση Προσώπου με Πρόσωπο μπορεί να γίνει.
'Όχι προς αντικείμενα.
Αντικείμενα σε μια Ντισνευλαντ παραγωγής υπεραξίας απόλαυσης. Ο άλλος ( μα κι εσύ )  αποκομμένα όργανα τεμαχισμένου σώματος  συρρικνώνονται σε αντικείμενα εν-όργανης σεξουαλικής γυμναστικής. Κάνεις το δοσμένο πρόγραμμά σου κρίνεις κι υπό-κρίνεσαι. 

Αλλά με Πρόσωπο σε Πρόσωπο εκ του οποίου εκπορεύεται Ενέργεια Βούληση Θέληση εκφρασμένα αγαπητικά υπάρχει χρόνος , υφίσταται μέλλον , εκπλήξεως τόπος υπάρχει η ανοιχτωσιά του αγνώστου. Υπάρχει και το ρίσκο. Και το ρίσκο έχει επενδυθεί στις μέρες μας με οσμή θανάτου.

__________________________

 

Η εκλογή της Σόφη...

Δώσε μου το είναι σου...

Βιώνουμε ένα φασισμό με υγειονομική μορφή που ως σκοπό έχει να παγώσει την κοινωνική ένταση, όπου όπως κάθε φασισμός ο πυρήνας του δεν είναι το βούλωμα κάθε αντίθετης άποψης . Ο πυρήνας είναι η κοινωνική συμμόρφωση.

Το 2007 μια οικονομική κρίση αντί να αναχαιτιστεί, οξύνθηκε με τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν. Το 2020 ένα υγειονομικό ζήτημα, μέτριας έντασης οξύνθηκε, παγκοσμίως με τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν. Και τότε και τώρα ορίστηκαν συγκεκριμένοι ειδικοί που νομιμοποίησαν τις καταστροφικές πολιτικές. Τότε και τώρα υπήρξαν οι πολιτικοί συνεργοί.  

Και στις δύο περιπτώσεις υπήρξε συνειδητά επιλογή άστοχων πολιτικών που επιδείνωσαν αντί να βελτιώσουν την κατάσταση (η όλη στάση της πολιτείας με τα ΜΜΜ ήταν τέτοια λες και ήθελαν να εμφανιστεί αύξηση στις καταγραφές).

"10. Γνωρίζουμε ότι σημαντικό ποσοστό των μεταδόσεων συμβαίνουν όταν ο φορέας είναι ακόμη σε προ-συμπτωματικό στάδιο. Ακόμη και το 50% της μετάδοσης (ίσως και παραπάνω) συμβαίνει κατά το προ-συμπτωματικό στάδιο. Φαίνεται ότι οι ασυμπτωματικοί (αυτοί δηλαδή που δεν θα εμφανίσουν ποτέ συμπτώματα) μεταδίδουν πολύ λιγότερο σε σχέση με όσους θα εμφανίσουν τελικά συμπτώματα, χωρίς ακόμη να είναι ξεκάθαρο πόσο λιγότερο" [1]

Η στατιστική καταγραφή είναι τελείως αμφισβητούμενη. Όλες οι καταγραφές σωρηδόν βαφτίζονται κρούσματα [1] και η απλή παρουσία του ιού συνιστά αιτία θανάτου ακόμα κι αν ο θάνατος προήλθε από πνιγμό (συγκεκριμένο περιστατικό που συνέβη στην Ιταλία).
Η μεταπολεμική οικονομική δομή μέσα από αυτές τις δύο κρίσεις, ειδικά την υγειονομική ρευστοποιείται. Προτείνονται μοντέλα αναδόμησης του καπιταλιστικού μηχανισμού παραγωγής κέρδους όπου η κυρίαρχη μορφή κοινωνικών σχέσεων θα είναι αποϋλοποίημένη.
Από τον ανθρώπινο πόρο του ύστερου Καπιταλισμού βαίνουμε προς ένα μοντέλο ανθρώπου αποϋλοποιημένου, άυλης κεφαλαιακής αξίας, ψηφιακής μορφής μετατρεπόμενο σε ένα ακόμη διασυνδεδεμένο αντικείμενο ανάμεσα στα υπόλοιπα  διασυνδεμένα αντικειμένα.
Αυτός ο άνθρωπος παύει να έχει αυτεξούσιο στο σώμα του.
Οι απελπισμένοι από την μέγιστη ένδεια άνθρωποι, εύκολα ανταλλάσσουν τις θεμελιακές ελευθερίες τους στην προοπτική αποφυγής μεγαλύτερης ένδειας. Η φτώχεια είναι πιο φρόνιμη όταν φταίει που λέει κι ο στιχουργός.

Ιδιότυπος φασισμός...

Βρισκόμαστε σε μια εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση. Και δεν έχει καμία σχέση ο κίνδυνος με κάποια λοίμωξη. Υπάρχουν εμφανή τα σημάδια ολικής δημοσιογραφικής αυτολογοκρισίας. Είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχει επικοινωνιακός μηχανισμός, που ως σκοπό έχει  την εμπέδωση συγκεκριμένων αντιλήψεων.    Και σε λίγο καιρό οι δημοσιολογούντες θα ποινικοποιούνται αν ο λόγος τους ξεφεύγει της επίσημης αφήγησης. Να ναι καλά κι οι εκλογές στις ΗΠΑ, όπου εταιρείες διαχείρισης των κοινωνικών δικτύων αποφάσισαν τι θεωρείται ορθή πληροφόρηση και τι εσφαλμένη παρεμβαίνοντας σε δηλώσεις και των δύο υποψηφίων. Έγινε κι αυτό δεκτό σχεδόν με πανηγύρια. Τα είπε και ο πρωθυπουργός μας, περί "ψεκασμένων". Και αναπαράγονται συστηματικά από την κοινότητα των δικτυωμένων και συντονισμένων σχολιαστών του διαδικτύου. Με μια κουβέντα μας κλείνουν μέσα και πετάνε το κλειδί... Η έμπρακτη πολιτική σιωπή γύρω από τον πολιτειακό και οικονομικό μετασχηματισμό που συμβαίνει με αφορμή την επιδημία , από το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων  είναι τα μέγιστα παράδοξη, παράξενη κι επικίνδυνη. Όσοι μιλάνε για τους ανθρώπους που πρέπει να σωθούν μέσω αμπαρωμάτων , εθελοτυφλούν. 

Είναι αρκετά ξεκάθαρο πλέον και με την βούλα ειδικών που δεν θέλουν να είναι βολικά εργαλεία (Ιωαννίδης, Κούβελας, Φαρσαλινός δημοσιεύματα στο BMJ, ακόμη κι ο ΠΟΥ ζητά στοχευμένα κι όχι οριζόντια μέτρα) το προφανές, ο ελέφαντας στο δωμάτιο,  ότι δεν πρόκειται να σωθεί κανένας παραπάνω άνθρωπος συνολικά στην κοινωνία (όχι μόνο οι ασθενείς με covid19, συνολικά οι όλοι πάσχοντες και ασθενείς, απ' όλα τα βαριά νοσήματα, αλλά και υγιείς που αυτοκτονούν, υγιείς που νιώθουν αφόρητη ψυχική πίεση) με τις ακολουθούμενες πολιτικές. Εδώ βρίσκεται μια χειραγώγηση:  οι λοιμωξιολόγοι εν γνώση ή εν αγνοία τους έχουν μια οπτική τούνελ, ασχολούνται μόνο με το κομμάτι της νοσοκομειακής πίεσης, ακόμη κι αν παραδέχονται το κοινωνικό κόστος , στην πράξη η παραδοχή τους λειτουργεί ως ρητορεία αλλά και άλλοθι προς τις αποφάσεις που οδηγούν στο αμπάρωμα. Οπότε κανένας παραπάνω δεν σώζεται συνολικά. Κανένας.
Αντίθετα θυσιάζονται άνθρωποι και η ζωή τους
Αντίθετα καταστρέφεται ζωτικός οικονομικός χώρος ο οποίος θα οδηγήσει σε μέγιστη ένδεια τους εργαζόμενους και τους μικρομεσαίους. Κι ένδεια θα τους οδηγήσει σε εκλογή μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης. Η ένδεια θα τους οδηγήσει σε ψυχική δυσφορία και παθογένεια.

"Το 35% των γονέων ανέφερε ότι η πανδημία και τα μέτρα περιορισμού επηρέασαν αρνητικά την ψυχική υγεία των παιδιών τους. Οι μεγαλύτερες ανησυχίες τους και οι δυσκολίες που αντιμετώπιζαν σε σχέση με τα παιδιά τους ήταν η κοινωνική απομόνωση, η αυξημένη χρήση υπολογιστών και παρακολούθησης τηλεόρασης, καθώς επίσης η ελάττωση της φυσικής δραστηριότητας και άσκησης. Ακόμη, η ανεργία, οι αυξανόμενες οικογενειακές συγκρούσεις, ο αποκλεισμός από τη δυνατότητα τηλεργασίας και η επιδεινούμενη ψυχολογική υγεία του γονέα, καθώς και το προηγούμενο ιστορικό σωματικής νόσου των παιδιών, συσχετίζονταν σημαντικά με αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχική υγεία των παιδιών."[2]

 Το παραπάνω βίντεο εν μέρη είναι μια πραγματικότητα στις ΗΠΑ. Όπου όποιος διαφωνεί με την ασκούμενη αστυνόμευση ζητάει την παρουσία του επικεφαλής. Αν επιμείνει στα συνταγματικά του δικαιώματα η κλιμάκωση της βίας με πρόσχημα κάποια παραβατικότητα είναι εκθετική.  Κι όπου συνήθως αντί να βρει το δίκιο του στην αδικοπραξία του αστυνόμου, βρίσκεται συνήθως υπό την επήρεια ηλεκτροσόκ (teaser) και αρκετές φορές πυροβολημένος. Ειδικά αν ανήκει στους βολικά συνήθεις ύποπτους (μαύρος , λατίνος).

Ξεκάθαρα κινδυνεύουν θανάσιμα οντολογικές ελευθερίες, όπως το αυτεξούσιο του ανθρώπου στο σώμα του, όπως η μη υποχρεωτική ιατρική πράξη, κατακτημένες εδώ και τουλάχιστον 200 χρόνια.

Μια πρόβλεψη για το άμεσο μέλλον (που εύχομαι ολόψυχα να διαψευσθεί):

Δεν θα ανοίξει η πιάτσα τον Δεκέμβρη , κάποιος φταίχτης θα βρεθεί για την αναγκαία εκλογίκευση, και θα συνεχιστεί η παροχή επιδομάτων. Με κάποια τέτοια αφορμή θα θεσπιστεί μια πρώτη μορφή κοινωνικής βαθμολογίας. Για να υπάρχει ο αναγκαίος συνετισμός. Κατά τα πρότυπα των αξιολογήσεων στις επιχειρήσεις και κατά τα πρότυπα της επιχειρούμενης αξιολόγησης στο Δημόσιο. Από εκεί θα ξεκινήσει όλο το story για την μορφή του κομφορμισμού που θέλουν να εγκαθιδρύσουν....

--------------------------------------------------------
[1]

1. Κρούσμα είναι όποιος έχει συμπτώματα (υποκειμενικά) ή/και κλινικά σημεία (αντικειμενικά) συμβατά με λοίμωξη από τον κορωνοϊο (δηλαδή συμβατά με COVID-19), και ταυτόχρονα έχει και θετικό PCR. Κρούσμα θα μπορούσε να είναι και κάποιος με συμπτώματα/σημεία συμβατά με τη νόσο ακόμη και χωρίς PCR έλεγχο. Τονίζω τον όρο “συμβατά”. Για παράδειγμα, ασθενής με δυσουρία έχει πιθανότατα ουρολοίμωξη και ασθενής με έμφραγμα έχει έμφραγμα, κι ας έχουν θετικό τεστ για τον ιό. Δεν είναι κρούσματα λοιπόν αν δεν έχουν κλινικά συμβατή νόσο. Σπάνιες εξαιρέσεις μπορεί να υπάρχουν βέβαια.

2. Κρούσμα ΔΕΝ είναι όποιος έχει θετικό διαγνωστικό έλεγχο (PCR η έλεγχο αντιγόνου) χωρίς συμπτώματα ή/και χωρίς κλινικά σημεία συμβατά με νόσο COVID-19."

http://www.docmed.gr/konstantinos-farsalinos-dieykriniseis-schetika-me-tis-epistimonikes-orologies/?fbclid=IwAR3Mg6kRKHr24bZK8JhSChjfeG--_Imzr-l9muTEbBHpqyDjxwCBAORw5tI

 

[2]

"Το 35% των γονέων ανέφερε ότι η πανδημία και τα μέτρα περιορισμού επηρέασαν αρνητικά την ψυχική υγεία των παιδιών τους. Οι μεγαλύτερες ανησυχίες τους και οι δυσκολίες που αντιμετώπιζαν σε σχέση με τα παιδιά τους ήταν η κοινωνική απομόνωση, η αυξημένη χρήση υπολογιστών και παρακολούθησης τηλεόρασης, καθώς επίσης η ελάττωση της φυσικής δραστηριότητας και άσκησης. Ακόμη, η ανεργία, οι αυξανόμενες οικογενειακές συγκρούσεις, ο αποκλεισμός από τη δυνατότητα τηλεργασίας και η επιδεινούμενη ψυχολογική υγεία του γονέα, καθώς και το προηγούμενο ιστορικό σωματικής νόσου των παιδιών, συσχετίζονταν σημαντικά με αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχική υγεία των παιδιών.

Παρ' όλο που, όπως επισημαίνουν οι ερευνητές, η μελέτη αφορούσε ένα μη αντιπροσωπευτικό δείγμα του πληθυσμού, αναδεικνύει ότι τα παιδιά αποτελούν μία ευαίσθητη ομάδα και ότι μπορεί να αντιμετωπίσουν σημαντικά προβλήματα στον ψυχισμό τους λόγω της πανδημίας και των περιοριστικών μέτρων. Οι οικονομικές και κοινωνικές δυσκολίες της οικογένειας μπορούν να επιτείνουν αυτά τα προβλήματα."

https://www.medrxiv.org/content/10.1101/2020.10.18.20214643v1.full?fbclid=IwAR1dEsOqh7gRTMPD4tMsxI3fhT2PvH18QTRoL-GWHjLT9v-WVMvOTZYhErU

Σε διαρκή κρίση απάνθρωπης ανθρωπιάς (προς μια Α-τοπία του στρατοπέδου)

ο σύγχρονος λαβύρινθος, είναι ο μίτος της Αριάδνης

Εξ-ατμίζοντας την Αλήθεια

Ο σύγχρονος λαβύρινθος είναι η αναπαραγωγή ενός ψέματος με αλλεπάλληλα στρώματα προσομοίωσης που εξατμίζει την αλήθεια. Υπάρχει κάτι σε τούτη την πράξη που δείχνει προς μία και μόνη πραγματικότητα, αυτή του κυνισμού. Υπάρχουν ολόκληρες πρακτικές  που στοχεύουν σε μια διαχείριση της πραγματικότητας, σε μια σχετικοποίηση του Τόπου. Σε μια παροντοποίηση των πάντων. Αρχαιότατες τεχνικές ισοδυναμίας, ανάμεσα στο έτσι, στο γιουβ-έτσι και στο κοκορ-έτσι. Τεμαχίζοντας το σώμα του λόγου  και ανασυναρμολογόντας το, βολικά ότι και όπου συμφέρει.

Ο μόνος φαρμακο-λόγος που ξέρουν οι πονηροί πωλητε(ς)υτάδες, είναι το κλείσιμο, κλείσιμο, κλείσιμο (τού μέλλοντος) και η ηθική διαπόμπευση. Κατηγορούσαν & κατηγορούν ως ανήθικους (αμαρτωλούς) όσους θέλουν ακέραια κι ατόφια την κοινωνικότητα τους. Κατηγορούσαν και κατηγορούν ως εν δυνάμει φονιάδες (κι άλλη αμαρτία) όσους δεν αντέχουν ένα άχρηστο σύμβολο υποταγής στην α-νοησία, να κρέμεται θλιβερά στην μούρη [1]. Ιεραπόστολοι ενός π-ηθηκίζοντος ορθολογισμού, στην πράξη βρίσκονται σε βαθύ σκοταδισμό. Σπέρνουν φόβο αναπαράγουν τον Τρόμο.

ΜΗ-μαμ , κακά και νάνι... 

Πως αρχίζει να καθ-ορίζεται η υπερμοντέρνα δυστοπία; [2]

• H εξουσία μπορεί ανενόχλητα να ορίζει τα νοήματα κατά το κέφι της ( η μάσκα ως εμβόλιο πριν το εμβόλιο, ενώ μάλλον δεν θα υπάρξει εμβόλιο). Βαφτίζοντας το κρέας ψάρι, το ψάρι κρέας, το κρασί, νερό και το νερό λάδι[3]. Τα πάντα ρευστά δίχως ραχοκοκκαλιά.
  
• Στοιχειώδεις δεδομένες ανθρώπινες ελευθερίες είναι προαιρετικές (είναι και δεν θα είναι)  στο έλεος κάθε κυβερνητικής αφήγησης.
• Θα εργάζεσαι απλώς για την επιβίωσή σου (διαλύονται και τα υπολείμματα ρυθμισμένης εργασίας)
• Ο ελεύθερος χρόνος σου θα είναι κενός χρόνος δίχως κοινωνικότητα και διασκέδαση (ανελεύθερα ελεύθερος χρόνος)
  

Μια ζωή που η δυνατότητά της, βαίνει σε γυμνή επιβίωση, προς μη-είναι [4]. Πάντα σε έναν χρόνο απειλητικής καταστροφής που καταργεί εξ-αφανίζει τον Τόπο (τον βιωμένο Χωροχρόνο προς ορίζοντα ανοιχτού μέλλοντος). Από εδώ και στο εξής τα όσα βασικά και αναφαίρετα γνωρίζαμε, αφαιρούνται μετατρεπόμενα σε προαιρετικές δωρεές της εξουσίας. Βρίσκεσαι σε μη-Τόπο με μη-κανόνες.

Επιτέλους κολλητοί της εξουσίας[5]...

Και η Αριστερά;
Ασχολούνται με περιφερειακά ζητήματα (πχ εκκλησίες) τα χειραγωγούμενα, φοβισμένα κορόιδα και δεν αντιλαμβάνονται ότι συναινούν σε μια οργουελιανή και πλήρως ταξική δυστοπία [6].

Κουνώντας τις περίλυπες κεφαλές τους και θα λένε "η κοινωνία είναι οπισθοδρομική", "εκφασίστηκε",  "δεν ξεσηκώνεται κανείς", "δεν υπάρχει αλληλεγγύη". Όταν αυτοί πρώτοι και πρόθυμα σακάτεψαν, με την άνευ όρων συναίνεση στον υγειονομικό αυταρχισμό, την έννοια και το νόημα της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς. Όταν αυτοί οι ίδιοι οποιαδήποτε αντιτιθέμενη φωνή, επιστημονική ή μη, την απαξίωσαν ως ψεκασμένη. Ίδιος λόγος με τους εκπροσώπους της εξουσίας.  Όταν και αυτοί σπρώχνουν την κοινωνία σε μια υγειονομική κιμαδομηχανή. Σε ένα υγειονομικό κλουβί. Γνωρίζουν ότι οι πολιτικές που καταστρέφουν βιοποριστικά ολόκληρες κοινωνικές ομάδες εκπορεύονται από την ΕΕ [7]. Γνωρίζουν ότι είναι εξαιρετικά καταστροφικές για τις στοιχειώδης ελευθερίες. Ότι ελευθερώνουν τον δρόμο για βαθύτερα στυγνό έλεγχο της ανθρώπινης ύπαρξης. Ότι νομιμοποιούν την μεταμοντέρνα λογοκρισία. Δημοσιογράφοι και ακαδημαϊκοί, δεν μπορούν να μιλήσουν ελεύθερα την γνώμη τους, παρ' όλα τα ορθολογικά τεκμήρια που στηρίζουν την γνώμη τους. Τους περιμένει στην γωνιά αλαλάζοντας το φανατικό πλήθος της επιστημονικής θρησκοληψίας.
Τέλειο το έγκλημα;
Δεν υπάρχει! Πάντα υπάρχουν οι πατημασιές και οι κηλίδες  που επικαλούνται την πράξη του εγκλήματος, του φόνου. Μπορούν όμως να διασπαρούν όμοια ίχνη που επικαλούνται επίσης την αλήθεια. Αυτή την δουλειά την έχουν αναλάβει οι κάθε λογής καθοδηγητές, με την στόφα του ειδικοί ή του θεσμικού διαστροφέα του λόγου (διαδικτυακό τρολ/γκουρού). Κι έτσι γεννάται η σύγχυση που ξαφνικά αποπροσανατολίζει, ξαφνικά ουρανός και γη γίνονται εναλλάξιμα και ανταλάξιμα. Και τότε είναι που ο άνθρωπος απανθρωπίζεται από επίκληση στην ανθρωπιά. Χάνεται η διάκριση της πραγματικότητας χάνεται κι ο Τόπος όπου μπορείς να σταθείς. Ασφυκτιάς κι εκρηγνύεσαι.  Και τότε σε χαρακτηρίζουν ραδιενεργό και όχι  άνθρωπο. Οι ίδιοι που κάλυψαν το έγκλημα εις βάρος σου. Αυτό πράττει η Αριστερά της εποχής μας. Είναι ο εξαφανιστής του εγκλήματος.

Οι χαρωποί οπαδοί του Νόμου του Λίντς , επιτέλους τα κατάφεραν,  μετέχουν στην διαστροφική "μέθεξη" της Εξουσίας. 60-70 χρόνια στην απέξω , επιτέλους βρέθηκε ο τρόπος να ενσωματωθούν στην εξουσιαστική αφήγηση. Δεν χρειάζονται τα προσχήματα της κριτικής στήριξης, προσομοιωμένων αριστερών κυβερνήσεων. Στηρίζουν την ίδια την Αντίδραση. Κραυγάζουν για περισσότερα μέτρα, για περισσότερη κοινωνική πειθάρχηση για ακόμη περισσότερη βιοπολιτική. Ο κοινωνικός μετασχηματισμός και η απελευθέρωση του Τόπου από την Τυραννία, που υποτίθεται πρεσβεύει η Αριστερά και τα ΚΚ, έχει μεταλλαχθεί σε ένα γκροτέσκο αηδιαστικό μόρφωμα κοινωνικού αυταρχισμού , κυνισμού μισαλλοδοξίας κι αισχρού ηθικισμού. Καλώς ορίσατε στην Α-τοπία.  Έχουν καταντήσει το Πράγμα-Μόρφωμα της ταινίας του Κάρπεντερ. Έχουν καταλήξει σε υλικό από εφιάλτες. Μας έχουν κατηγορήσει ως πρώτη ύλη για εφιάλτες όταν όλοι μας, για την Αριστερά και τα ΚΚ, είμαστε εν δυνάμει ένοχοι για φόνους εξ αμελείας, ως ασυμπτωματικοί μεταδοτικοί ασθενείς. Δεν γνωρίζουν τίποτα για τον φόνο, αναπαράγοντας τον ταυτόχρονα. Κατηγορώντας όποιον δεν τον αναπαράγει.

Είναι οι καλύτεροι απόστολοι της αναπόφευκτης αναγκαιότητας που θα μας επιβάλλεται από εδώ και πέρα. Αρχικά ήταν η οικονομική κρίση , τώρα είναι η υγειονομική, αργότερα κάποια άλλη κρίση...
Κλείνουν το μέλλον, αποκλείοντας κάθε μέλλον... εκτός αυτού που ορίζει η απεγνωσμένη προσπάθεια ενός καταρρέοντος συστήματος.

 

_______________________________________

[1] "Δεν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία για το γεγονός ότι οι μη ιατρικές μάσκες προσώπου ή άλλα καλύμματα προσώπου αποτελούν αποτελεσματικό μέσο για την προστασία του αναπνευστικού για το άτομο που φορά τη μάσκα. Συμπερασματικά, τα διάφορα είδη των μη ιατρικών μασκών προσώπουέχει αποδειχθεί ότι έχουν πολύ μικρή διηθητική ικανότητα(2–38%) [21] . Σε μία μελέτη, οι βαμβακερές χειρουργικές μάσκες σχετίστηκαν με μεγαλύτερο κίνδυνο διείσδυσης μικροοργανισμών και ILI σε σύγκριση με την απουσία μάσκας [5].Υπάρχουν περιορισμένα έμμεσα αποδεικτικά στοιχεία που υποδεικνύουν ότι οι μη ιατρικές μάσκες προσώπου από διάφορα υλικά ενδέχεται να μειώνουν την απελευθέρωση στο περιβάλλον αναπνευστικών σταγονιδίων που παράγονται από τον βήχα, αλλάτα διαθέσιμα αποδεικτικά στοιχεία υποδηλώνουν ότι οι μη ιατρικές μάσκες προσώπου είναι λιγότερο αποτελεσματικέςαπό τις ιατρικές μάσκες ως μέσο ελέγχου της πηγής [22]. Δεν έχουν θεσπιστεί πρότυπα για της χειροποίητες μη ιατρικές μάσκες προσώπου. Ένα από τα πλεονεκτήματα της μη ιατρικής μάσκας προσώπου από πανί ή άλλο ύφασμα είναι ότι μπορεί να κατασκευαστεί εύκολα και επίσης να πλυθεί και να επαναχρησιμοποιηθεί."
https://www.ecdc.europa.eu/sites/default/files/documents/Use%20of%20face%20masks%...

[2]  όρος του Marc Augé στο Non-Places: Introduction to an Anthropology of Supermodernity και του Terry Eagleton στο After Theory, 

[3] Πέραν κάθε προσωπικής αντίληψης, υγειονομικά και πάλι η καλύτερη μέθοδος αποτροπής της διασποράς του sars-covid2 είναι η αποφυγή του στενού συγχρωτισμού. Αυτό είναι γενική παραδοχή. Ισχύει γενικά για τις λοιμώξεις του αναπνευστικού.
Η εφαρμογή μάσκας είναι καθαρά ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΟ ΜΕΣΟΝ σε συνθήκες συγχρωτισμού.

"Απαντώντας σε ερώτηση για την διασπορά του κορονοϊού στα ΜΜΜ, ο κ. Χαρδαλιάς τόνισε πως οι επιβάτες φορούν μάσκες ενώ «μπορεί να μην υπάρχει απόσταση, αλλά από τις αναλύσεις των επιδημιολογικών δεδομένων προκύπτει ότι η μάσκα κρατά πολύ χαμηλά τη μετάδοση στα ΜΜΜ»."
https://www.dikaiologitika.gr/eidhseis/koinonia/317841/xardalias-den-ofeiletai-sta-mmm-i-diaspora-alla-i-diaskedasi-kai-oi-athlitikes-drastiriotites

[4] ανάλογο των προσφυγικών camps

[5] Να λοιπόν που ο λόγος του Μητσοτάκη και των Αριστερών ταυτίζονται στην χρήση του όρου "ψεκασμένος". Για όποιον έχει αμφιβολίες για τους διαδικτυακούς γκουρού, της Αριστεράς και την ανάθεση που έχουν πρόθυμα αναλάβει...
"Σας παρακαλώ, λοιπόν, να αφήσουμε τους επιστήμονες έξω από κάθε αντιπαράθεση. Γιατί αν αμφισβητήσουμε την επάρκειά τους ή, ακόμα χειρότερα, αρχίσουμε να τους κατηγορούμε ότι παίζουν πολιτικά παιχνίδια, τότε πριονίζουμε το κλαδί πάνω στο οποίο καθόμαστε όλοι.
Αν χάσουμε την εμπιστοσύνη μας στους ειδικούς, θα υπακούσουμε πιο εύκολα στα κελεύσματα των εύκολων και απλοϊκών συναισθημάτων. Και δεν αναφέρομαι μόνο στους λίγους «ψεκασμένους». Αλλά και σε εκείνους που δικαιολογημένα είναι κουρασμένοι από αυτή την πολύμηνη περιπέτεια.
Η θεμιτή πολιτική κριτική ας περιοριστεί, λοιπόν, στους πολιτικούς. Εξάλλου, πρώτος εγώ αναλαμβάνω την ευθύνη των αποφάσεων μου. Δεν κρύφτηκα στα δύσκολα, δεν θα το κάνω τώρα. Τώρα είναι η ώρα των πράξεων από όλους, και από τον καθένα ξεχωριστά."

https://www.news.gr/politikh/article/2398729/to-echmiro-minima-mitsotaki-gia-tous-psekasmenous-ke-i-stirixi-stous-idikous.html

[6] Η εστίαση είναι αυτή που συγκεντρώνει την "πλέμπα" των εργαζομένων, πλέμπα στα μάτια της ελίτ. Και είναι αυτή που στοχοποιείται πανευρωπαϊκώς.

[7] και πάλι ο λόγος του Μητσοτάκη "Είναι, λοιπόν, η ώρα των πολιτικών αποφάσεων. Και γι’ αυτές θα σας μιλήσω, θέλοντας και πάλι να προλάβουμε τα χειρότερα, που ήδη απλώνονται σε όλη την Ευρώπη. Μόλις προχθές άλλωστε, στο έκτακτο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, διαπιστώσαμε πόσο δύσκολη είναι η διαχείριση του δεύτερου κύματος του Cοvid-19, καθώς παντού ο εφιάλτης έχει επιστρέψει δριμύτερος."
https://www.news.gr/politikh/article/2398601/koronaios-dite-live-tis-anakinosis-mitsotaki-gia-ta-nea-metra.html

 

Η τέλεια καταιγίδα προσομοιωσης...

Και κάπως έτσι συμβαίνει η προσομοιωτική κατάσταση:

α) πρώτα ζητούν να κάνεις κάποιες προσωρινές θυσίες και παραχωρήσεις στα μέχρι τότε αυτονόητα δικαιώματά σου, λόγω κάποιου καινοφανούς κι επειγόντως προβλήματος που προκάλεσαν οι ίδιοι

β) μετά σε κατηγορούν αφαιρώντας σου τα αυτονόητα δικαιώματά σου, για την αποτυχία των δικών τους εξ ορισμού ανόητων μέτρων που καταστρέφουν αντί να επιλύουν

γ) σου στερούν την δυνατότητα να ζήσεις κι απλά σε κρατάνε ίσα ίσα στην ζωή, ζητώντας κάποιες προσωρινές θυσίες

Οι αφορμές: Χρεοκοπία, εσωτερικοί κι εξωτερικοί εχθροί, ελλείμματα, επιδημίες, διαβάστε στην
ανθρώπινη ιστορία....

Η επικοινωνιακή ισοπέδωση με μια καταιγίδα προπαγάνδας:

α) Τα επίσημα ΜΜΕ σε βομβαρδίζουν από παντού με ένα και μόνο λόγο

β) Οι ανεπίσημοι διαμορφωτές κοινής γνώμης (τα λεγόμενα τρολ) των social media απαξιώνουν ηθικά οποιαδήποτε αντίθετη άποψη, ψευδολογούν και διαστρεβλώνουν με ψήγματα αλήθειας οποιοδήποτε αντεπιχείρημα. Ταυτόχρονα τροφοδοτούν τους spin doctors των εξουσιών ώστε να προσαρμόσουν και να επικαιροποιούν day to day την προπαγάνδα

γ) Οποιαδήποτε αντίθετη άποψη δεν βρίσκει δρόμο προς δημοσιότητα

δ) Όταν τέλος πάντων οι αντιφάσεις κι αντινομίες καταστήσουν ορατή την προπαγάνδα οι αντίθετες απόψεις προσδιορίζονται ως προσωπικές εκτός κοινότητας (πχ επιστημονικής) και αιρετικές. Εμφανίζονται οι, εκ των ελίτ διορισμένοι, "ανεξάρτητοι" φύλακες διασταύρωσης ειδήσεων και βαφτίζουν ότι ξεφεύγει από την επίσημη εκδοχή,  ως ψευδεπίγραφη.

Η προπαγάνδα είναι η προσομοίωση της Αλήθειας...
Το colpo grosso της εκάστοτε εξουσίας είναι να αποκρύψει την οδό της εξόδου και να σου σχηματοποιήσει μια αναπαράσταση εξόδου πάνω σε έναν τοίχο. Μια ψευδαίσθηση εξόδου όπου μετά από κάθε τρακάρισμα να σου λέει:
"στα λεγα , έξοδος δεν υφίσταται, κάτσε ήσυχος για να μην υποφέρεις... (στα δεινά που σου επιβάλλω)"  

 

Ο παρανοϊός του καπιταλισμού, η μετάλλαξη της κρίσης

Η κρίση μορφο-λογικά είναι υγειονομική.
Είναι όμως ο καζινοκαπιταλισμός της τελευταίας 20ετίας που κατάργησε την δυνατότητα  πρωτοβάθμιας υγειονομικής περίθαλψης. Η κρίση στον πυρήνα της, είναι καπιταλιστική. Αποτελεί  μετάλλαξη από την  μορφή της οικονομικής μορφολογίας που ήταν από το 2008, κι έχει γίνει πολιτειακή.
Καθὠς αυτά που χτυπιούνται τα βασικά δικαιώματα μετακίνησης και αυτοδιάθεσης του σώματος των ανθρώπων.

Αλλά συνολικά είναι κρίση του καπιταλισμού. Αρχικά είχε χτυπήσει την οικονομία, μεταφορικά ως όργανο του καπιταλιστικού σώματος. Αποφάσεις πραγματικές δεν υπήρξαν και  τελικά δεν άλλαξε κάτι, απλά συρρικνώθηκαν ακόμη περισσότερο οι κοινωνικές πρόνοιες. Επιτρέποντας να σιγοβράζει η κρίση επί μια δεκαετία.
Η κρίση πλέον εκδηλώθηκε ξανά ως μεταστατικός επιθετικός καρκίνος.   Διαπερνά οριζόντια και κάθετα την παγκόσμια συγκρότηση του καπιταλιστικού μηχανισμού παραγωγής υπεραξίας. 
Ρευστοποιώντας μέρα με την μέρα τον πυρήνα του, μέσα από την ακύρωση της οικονομικής δραστηριότητας εξαιτίας των μαντρωμάτων, μερικών ή ολικών.
Αυτό που βιώνουμε είναι η αντίδραση του επικρατούντος, εδώ 20 χρόνια, ομοιόμορφου συστήματος γραφειοκρατικής αντίληψης (το βαθύ κράτος) εκπαιδευμένου να αντιδρά προβλεπόμενα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Δίχως πραγματική  πολιτική αντίληψη. Αδυνατώντας να παράξει πολιτική απόφαση.  Ευρισκόμενο, το πολιτικό σύστημα, σε επικοινωνιακή προσομοίωση[1]. Τα ίδια επιχειρήματα ειπώθηκαν με την οικονομική κρίση του 2008, τα ίδια λέγονται και τώρα με την υγειονομική κρίση του 2020. Οι τίτλοι οι ειδικότητες  και τα ονόματα των ως εάν ειδικών αλλάζουν. Αυτό που λέγεται δεν αλλάζει. Θυσίες, ενοχές και ζωή σε αναστολή, αυτό αρθρώνεται συνεχώς από το 2008.

Μπατίριδες, μαντρωμένοι κι ένοχοι...

____________________________

[1] ότι συνέβη από τα ΜΜΕ στην Ελλάδα (και όχι μόνο) από το 2009 με την επικρατούσα αφήγηση για τα αίτια της οικονομικής "χρεοκοπίας" , όπως βαφτίστηκε, και το 2015 με την καταστροφολογία γύρω από το δημοψήφισμα του Ιουλίου. Αλλά και με την ίδια επιχειρηματολογία που ακούγεται στα ΜΜΕ γύρω από την αιτιολόγηση των μέτρων αντιμετώπισης του covid19, εκκινώντας από τις ΗΠΑ φτάνοντας μέχρι την Αυστραλία.