Το Hotel California της Αριστεράς (ή ΕΕ & η σχιζοποίηση της επονομαζόμενης Αριστεράς)

"We are programmed to receive.
You can check out any time you like,
But you can never leave!". [1] 
                           
Η ΕΕ ως το Hotel California της Ευρωπαϊκής (κι Ελληνικής) Αριστεράς.
Το πρόβλημα είναι ότι όσοι ενσαρκώνουν τον Λόγο και την Πράξη της  επονομαζόμενης Αριστεράς βρίσκονται σε μια πλήρη ασυνείδητη αμηχανία σε ότι αφορά την ΕΕ. Έχοντας φάει την φόλα των συμμετρικών ολοκληρωτισμών (Ναζισμού - Σταλινισμού), ειδικά μετά την "αποσταλινοποίηση" στην Σοβιετική Ένωση, ταυτόχρονα με το τυράκι της υπεράσπισης των δικαιωμάτων του ατόμου έναντι της κρατικής απόλυτης εξουσίας, καταλήγουν να μπουρδουκλώνοναι και απλώς να ρητορεύουν ανερμάτιστα (αναπαράγοντας τον σχιζοποιημένο λόγο του Καπιταλισμού) σε ότι αφορά τον ιδεολογικό πυρήνα της ΕΕ, που είναι ο Καπιταλισμός πριν και πάνω από όλα.

Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι , η μονίμως αμφίσημη πολιτική Πράξη τους, η ισχνή κοινωνική έδραση του Λόγου, ως προς την επιτελεστικότητα επί του πολιτικού σώματος (την γέννηση ενός κομμουνιστικού κινήματος). Οι περισσότερες οργανώσεις της ευρωπαϊκής Αριστεράς είναι σε ένα μόνιμο κυκλικό "ναι μεν αλλά" το οποίο καταλήγει σε έναν ψευδεπίγραφο "δικαιωματισμό" ο οποίος αγνοεί ηθελημένα τα ζητήματα, πρωταρχικά ζητήματα που προκαλεί ο Καπιταλισμός στον Άνθρωπο[2].  Η επίπτωση του Καπιταλισμού είναι μια συνεχής πολύμορφη σχιζοποίηση επί του επιθυμούντος σώματος, του κάθε ανθρώπου. Η επιθυμία στον άνθρωπο εκπορεύεται κι εκφράζεται εκλεκτικά στο σώμα του. Το σώμα γίνεται αντικείμενο και ανήκει στον Καπιταλισμό.  Ο άνθρωπος ξαφνικά βρίσκεται χρεωμένος ως προς το σώμα του. Η ανθρώπινη ψυχοσωματική ενότητα  διαμελίζεται. Το επιθυμών σώμα κάθε ανθρώπου-Υποκειμένου γίνεται το (απαραίτητο) καθηλωμένο αντικείμενο-μηχανή παραγωγής υπεραξίας που χρειάζεται ο Καπιταλισμός για να συντηρηθεί.  Με μια κουβέντα ο Καπιταλισμός προκαλεί σχιζοποίηση του Υποκειμένου ως προς το επιθυμών σώμα του (δλδ ως προς την επιθυμία του) [3].

Η ακροδεξιά στις χώρες της Ευρώπης υπονοεί μια έξοδο από αυτό. Δεν είναι καινοφανές: τόσο ο Φασισμός όσο και ο Ναζισμός αυτό προφήτευαν,  μια έξοδο από την σχιζοποίηση που επιφέρει ο Καπιταλισμός στην ανθρώπινη ύπαρξη. Γι αυτό και το πολιτικό πρόσημο στις χώρες της Ευρώπης κλίνει όλο και περισσότερο προς αυτήν την αυταρχική ακροδεξιά που αρθρώνει λόγο ενάντια στην εξίσου αυταρχική ΕΕ. Τα τελευταία γεγονότα στην Ιταλία κάνουν εμφανές το πρόβλημα. Σε ότι αφορά την Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ πρωτίστως (δεν είναι ο μόνος - το σύνολο της Αριστεράς έχει ευθύνη) αρνήθηκε την ευκαιρία το 2015 για μια έξοδο από την ΕΕ. Και σ' αυτή την κατάσταση όποιος φύγει πρώτος από το μαντρί θα είναι ο περισσότερο ωφελημένος. Αν οι ακροδεξιοί πολιτικοί σχηματισμοί προβαίνουν αυτοί  σε πράξεις εξόδου από την ΕΕ, τότε αυτοί θα νομιμοποιηθούν στην συλλογική αντίληψη του πολιτικού σώματος.

Σημειώσεις
[1] Ο επίλογος των στίχων του Hotel California
[2] Χαρακτηριστικό παράδειγμα: σε ορισμένους κύκλους "ριζοσπαστικά" οπαδών του ατομικού δικαιώματος, η εκπόρνευση ορίζεται ως θεμιτή ατομική επιλογή για παροχή σεξουαλικών υπηρεσιών. Δλδ ο  κατεξοχήν διαμελισμός/αποκοπή του σώματος (της ενσαρκωμένης επιθυμίας) που μετατρέπεται σε ζωντανή μηχανή παραγωγής επιθυμιτικής υπεραξίας  βαφτίζεται ως δικαίωμα αυτοδιάθεσης του σώματος.
[3] Αυτό καταδεικνύεται από βιβλία και κείμενα παλιά όσο του Νίτσε και του Κίγκερκωρ όσο και ποιο πρόσφατα όπως του Μπένγιαμιν, των  Ντελέζ & Γκουαταρί, Φουκώ,  Μπωντριγιάρ, Κρίστοφερ Λας, Μαρί Μπαλμαρί